Wat moet ik nu?!

Wat moet ik nou?!

Ik ben potverdorie alweer ongesteld geworden.
Het is alweer niet gelukt. In ronde 46 gewoon al, alweer niet! Ik hoopte het zo, ik dacht het zo. Wat zou het een prachtig verjaardagcadeau geweest zijn, beetje vroeg wel, ben pas over 11 dagen jarig, maargoed.

Het is echt killing. Heb me al die tijd groot gehouden, nooit heel erg geklaagd, gezeurd of gehuild omdat het maar niet wil lukken. Maar vandaag kan ik alleen maar huilen. Gelukkig heb ik me net groot kunnen houden op mijn werk en was ik na 2,5 uur klaar en mocht ik naar huis en thuis heb ik nog voldoende te doen dus afleiding.
Bij de gynaecoloog ben ik al 2 keer geweest 1 keer in 2010. Dat was 1 jaar na mijn eerste miskraam. Zij heeft alle onderzoeken gedaan, ook bij mijn toenmalige vriend en bij hem was het destijds niet helemaal goed. Verder waren er geen afwijkingen te zien. Heb toen zeer regelmatig een echo gehad om te kijken of ik wel een goede eisprong had en dat was ‘gewoon’ zo. We kregen wat tips mee naar huis, ik moest afvallen, mijn vriend aan de vitamine-pillen en daar moesten we het maar mee doen verder. Toen ben ik na dik een half jaar wel weer zwanger geworden maar weer een miskraam gekregen.

Uiteindelijk is mijn relatie met deze jongen over gegaan. Een paar jaar daarna wilde ik het graag alleen gaan doen als BAM. Na een poos een aantal pogingen gedaan met een donor, maar dit wilde ook niet slagen. Wéér naar de gynaecoloog gegaan.
Zij stuurde me weg omdat ik overgewicht heb en daardoor een te hoog BMI.
En ja, dat heb ik, maar, ik heb vernomen van verschillende artsen en deskundigen dus de BMI niet berekend kan worden bij volwassenen onder de 1,58meter omdat de lichaamsverhoudingen heel anders zijn en de bouw vaak ook. En laat mij nou 1,50 zijn.
Ik bedoel ja, ik zie zelf ook wel dat ik dikkig ben, ik heb gewoon een spiegel en weegschaal, maar dat is geen reden. Ik heb geen maatje 36 en dat zal ik ook nooit krijgen en dat hoeft van mij ook helemaal niet. Ik ben verder gezond, geen diabetes en geen hoge bloeddruk of wat dan ook. Dus er moet iets anders aan de hand zijn, maar omdat er geen verklevingen, cystes of andere afwijkingen te zien zijn op de echo 'moet' het mijn overgewicht wel zijn.

Maar toch, ik word er zo verschrikkelijk moe van. Elke maand weer die ellende die ik normaal wel goed van me af kan zetten. Maar nu?! Ik ben kapot, verscheurd van verdriet. Ik wil dit zo nieteens meer. Zoveel pijn.
Ik wil nu een bepaalde mijlpaar gaan behalen in mijn gewicht, een getal dat ik al zeker 8 jaar niet meer gezien heb, en dan ga ik terug naar de gynaecoloog. En ik ga me niet meer laten wegsturen. Ik pik dat niet. Ze beledigd me en maakt me onzeker over mijn uiterlijk, terwijl dat nergens voor nodig is. Ik ben boos en verdrietig en dat zal ik haar vertellen ook.

Maar voor nu:
Wat moet ik nou?!