BAS

Na de teleurstelling van vorige keer en ons weekendje weg wat niet

doorging wisten we niet wat we moesten doen? opnieuw boeken, maar dan

werd de vakantie wel duur omdat we maar 1 week vrij hadden?

we besloten om lekker uitstapjes te maken en wat in het huis te gaan

doen.

s'maandags eerst naar de dokter omdat we er allemaal wel doorheen zaten,

zij heeft voor Bas ventolin voorgeschreven en bij de volgende oproep

zou zij Bas goed onderzoeken en contact opnemen met de arts in het Vu

ziekenhuis.....dat was toch wel fijn, iemand die ons steunde.

2 dagen(woensdag 21 september) later werden we gebeld dat er een plekje

vrij was voor maandag 26 september. tja en dan??? proberen niet in

paniek te raken....eerst de huisarts gebeld...helaas was er een

waarneemster...zij heeft hem nagekeken, maar het was toch fijner als de

huisarts dat zelf kon doen....

volgens haar kon het wel dus zondag de 25ste werden we weer verwacht in

het ziekenhuis.....

tja en dan begint de spanning weer die je probeert te onderdrukken en

eerst maar eens af te wachten of Bas dit keer op de operatietafel zou

belanden omdat hij toch nog wel wat snotterig was......









in het ziekenhuis vonden ze toch dat hij wat hoesterig was en snotterig

klonk, daar gingen we weer....eerst de assistente van de neurochirurg er

naar gekeken en toen toch maar de anesthesist op laten piepen...duurde

even voordat hij kwam...ook hij vond dat Bas niet helemaal topfit

klonk, maar hij wist ook dat de operatie vorige keer niet was

doorgegaan. wel aangegeven dat Bas zelf nergens last van heeft.

toch besloten om de operatie door te laten gaan....wat een opluchting

zeg!!! anders konden we weer naar huis....

s'avonds lekker badderen en alsof Bas de spanning toch ook voelde plaste

hij de tummy tub vol toen we hem in het badje zetten (dat had hij thuis

nog nooit gedaan) de ochtend voor de operatie moest hij nog in bad met

een speciale zeep dus vroeg naar het ziekenhuis...toen plaste hij niet

alleen in de tummy tub, maar ook in mijn shirt .

tja je kan niet alles hebben!!!!





om 7.45 uur werd Bas naar de OK gereden, papa ging mee...daar begon voor

mij het wachten totdat papa terugkwam....toch nog bang dat de operatie

misschien alsnog werd afgeblazen.....het duurde vrij lang en toen Ewout

terug kwam zonder was om 8.30 uur wat dat toch een opluchting....het

ging toch echt gebeuren....

nu begon voor ons het wachten...aangezien het lekker weer was zijn we

gaan lopen en hebben we even ergens wat gedronken...rond 12.15 uur waren

we weer terug in het ziekenhuis met wat boodschappen en sokken (was nu

sokken vergeten).

om 13.00 uur was de operatie klaar en mocht één van de ouders naar Bas,

dit was Ewout.....omdat Bas na de narcose van de mri ook zo raar deed

wilde ik er liever niet bij zijn...het duurde 1 1/5 uur voordat de

mannen op zaal kwamen, Bas slapend omdat ze hem een morfine injectie

hadden gegeven voor de pijn....


mijn lieve kleine vriendje







allemaal slangen, arme jongen, kon zich amper bewegen.

hij kreeg ook nog een "snorretje" met zuurstof vanwege zijn

verkoudheid....

best wel heftig om te zien...de eerste dag toch nog vrij rustig omdat

hij nog wat suf was. gelukkig kon hij ook nog wel lachen al was dat erg

moeizaam.

dinsdag hoopte we dat hij naar huis mocht en van de (assistent) chirurg

die langskwam mocht dat ook dus we waren opgelucht, helaas mocht hij van

de verpleeging niet naar huis omdat hij die nacht extra zuurstof had

gehad.

tja daar had niemand opgerekend......eerst dus terug naar het Ronald Mc

Donald huis om de was maar te doen want we hadden geen extra kleding

mee, de oppas voor Sarah moest geregeld worden ook.

die dag mocht wel zijn infuus eruit en ook het slangetje uit zijn

neus(zuurstof) mocht eruit. dat waren er twee minder...

Bas begon al weer wat meer zichzelf te worden en schopte aardig met zijn

beentjes. ik vroeg me af of hij geen pijn had want uit één van zijn

kuiten zijn zenuwen gehaald.

natuurlijk was Bas ook mopperiger.huilerig dan normaal...kind kan zich

amper bewegen en niet alles zien.

Woensdag had iedereen al gezegd dat we naar huis mochten, de nacht was

goed gegaan...toch was het officieel nog wachten wat de kinderarts te

zeggen had...ondertussen werden de laatste plakker verwijderd, het

verband en pleisters van zijn wonden.

om 12.15 uur kregen we het verlossende woord..NAAR HUIS!!!!

zelf Bas zijn tas inpakken en we konden gaan.....Sarah opgehaald en toen

naar huis.....moe, maar opgelucht!!

de eerste nacht was rommelig verlopen...Bas slaapt heel licht dus daar

proberen we rekening mee te houden, verder slaapt bas erg weinig en

gelukkig kan hij zich wel vermaken in de box, maar hij moet toch meer

dan anders even op schoot en aandacht hebben...het lijkt wel een beetje

of hij last heeft van verlatingsangst.

Donderdag had Bas de zwaluwstaartjes was zijn wond afschopt of wat dan

ook want zijn benen bewegen volop...dus even naar de huisarts. ook

hadden we s'ochtends ontdekt dat Bas zijn arm naar beneden was gezakt in

het korset en dat hij toch redelijk zijn hoofd kon bewegen dus na de

nodige tel. toch weer terug naar het ziekenhuis.


Gisteravond vonden we dat zijn hoofd toch weer aardig bewoog en ook zijn

arm was weer gezakt (daar maken we ons minder zorgen omdat we dat nu

zelf omhoog kunnen doen en we daar niet zoveel aan kunnen

beschadigen)...zijn hoofd bewegen is een ander verhaal want als hij er

teveel mee kan \..kan de hele operatie voor niets zijn geweest...dus

toch weer het ziekenhuis gebeld....de neurochirug is opgepiept en heeft

ons uitgelegd wat wel en niet mag...


het blijft spannend want Bas beweegt zich zoveel dat we hem ten alle

tijde in de gaten moeten houden...de worden spannende 3 weken...

WOENSDAG 19 OKTOBER moeten we terug en mag het gipskorset eraf.

En wat is er nu gebeurd bij bas; de c7 (strekt de elleboog) was

doormidden gescheurd en daar zat een neuroom op (Een neuroom, ook wel

neurinoom is een kleine, goedaardige woekering van zenuwweefsel die

ontstaat op een plaats waar een zenuw beschadigd is, doordat de

zenuwuitlopers blijven groeien in een poging hun aansluiting te

hervinden maar daarvoor geen richting hebben. Hierbij ontstaat een

kluwentje van zenuwvezels dat vaak als een enkele mm groot bobbeltje

voelbaar is en meestal bij aanraking een gemene pijnscheut veroorzaakt.

(Als hij geen pijn zou veroorzaken wordt een dergelijke kleine afwijking

in het algemeen niet eens opgemerkt). de neuroom is weggehaald en is

aan elkaar gezet met een nieuw stukje zenuw van 1 1/5 cm. ook bij de c5

(deze is voor de aansturing van de schouderfunctie) en de c6 (zorgt

voor de elleboogbuiging) zijn nieuwe stukjes zenuw tussengeplaatst en

deze twee zijn ook nog kruislings met elkaar verbonden.

en nu is het enige wat we kunnen doen wachten en zorgen voor ons kleine

ventje. wanneer we resultaat zien, dat duurt nog zeker een half

jaar....misschien wel eerder want we zien aan alles hoe sterk Bas is.

eerst de komende weken doorkomen, maar één ding is zeker..

WAT ZIJN WE TROTS OP ONS KLEINE MANNETJE en natuurlijk ook op zijn GROTE

ZUS!!