Grote opruiming

Naast de verkoop van de kleding van de jongens hebben we nu besloten om ook alle andere babyspullen te gaan verkopen. Ik bewaar nog wel wat kleertjes en 1 of 2 speeltjes maar verder gaat alles weg.

Afgelopen zomer heb ik te horen gekregen dat ik een vorm fibromyalgie heb. Daarbij heb ik nog steeds bekkeninstabiliteit, wat door de "fibromyalgie" minimaal 5 jaar nodig heeft om te herstellen.

Hoewel we graag nog een 3e kindje (eerst wilde we er zelfs 4) zouden willen krijgen zit dit er waarschijnlijk niet in, mogelijk nog wel over een x aantal jaar maar de komende 3-4 jaar niet. Hierdoor gaan we alles verkopen. Vandaag is iemand de box op komen halen en ook de duowagen gaat weg.

Een beetje met pijn in mijn hart. De afgelopen jaren heb ik steeds meer moeten opgeven en mijn leven moeten aanpassen. Het begon met kleine dingen zoals niet kunnen sporten en nu kan ik zelfs mijn werk niet meer uitvoeren. Ik probeer het nu maar los te laten en niet stil te blijven staan bij wat ik niet kan maar op momenten zoals nu is dat best lastig.

Het is hier nu wel heerlijk opgeruimd en ik heb een mooi speelhoekje voor mijn 2 lieve jongens, maar als ik dan vrienden heb die zwanger zijn/worden vind ik dat altijd een beetje lastig.

Rationeel gezien is dit de juiste keuze want nu kan ik nog enigszins leuke dingen doen met mijn jongens en ze hebben er niets aan als hun mama straks in een rolstoel beland omdat ze nog een broertje of zusje wilde.

Ik kijk nu dus maar naar mijn nette lege, opgeruimde kamer en ben blij met de extra (speel)ruimte van mijn jongens waar ik heerlijk van kan genieten omdat ik niet kan/hoef te werken... (maar diep in mijn hart voelt het soms wel even anders....)