Verschrikkelijke nacht

Afgelopen nacht was t weer zo ver. Verschrikkelijke buikpijn en rugpijn... ik moest de volgende dag om 5.15 op omdat ik moest werken... Ik was dus vroeg naar bed gegaan. In bed bleef ik draaien. Ik wist t zeker, nu ging t fout... was zo verdrietig. Toen mn man 1,5 uur later naar bed ging was ik nog wakker... na een vervelende opmerking van mn man (nu met mn hormonen kan ik ook niet zoveel hebben) barste de bom en ging ik naar beneden.

De pijn zakte maar niet en ik heb maar 2 paracetamol ingenomen. Ik wist ook niet wat ik moest doen. Afwachten op wat misschien ging komen. Uiteindelijk zakte de pijn een beetje en ben ik rond 2.30 naar bed gegaan. Slecht geslapen... en uiteindelijk werd ik onrustig om 4.30 wakker... Ik ben maar op gestaan. Buikpijn was minder en heb nog steeds geen bloedverlies. Dan maar hopen op een goede afloop.

De hele dag bleef ik buikpijn houden en de buikpijn werd weer steeds erger... toch lijkt t nog steeds goed te gaan. Verdrietig word ik van mn buikpijn. Zou t bandenpijn zijn?? Bij mn zoontje had ik dat erg, maar dit lijkt er niet echt op. Of zijn t mn darmen... daar heb ik veel last van dus dat zou ook goed zo kunnen zijn.

Elke dag zeg ik tegen mn man... als dit goed gaat, dan ben ik zo verbaasd! Moedeloos word ik hiervan. Aftellen tot mn eerste echo.

Op 20 mei gaan we na de echo lekker uit eten. Drie dagen later zouden we 6 jaar getrouwd zijn, maar aangezien we geen oppas hebben leek mijn die dag een goede dag. Bij slecht nieuws kan ik een beetje mn zinnen verzetten en bij goed nieuws kunnen we t vieren. Verder hoef ik nu niet alleen af te tellen naar mn echo maar kan ik ook aftellen naar een leuk uitje.

Jeetje wat hormonen allemaal met je doen!! Probeer nu maar de overige 12 dagen lekker rustig aan te doen... hoop niet meer van zulke nachten te hebben.