Ff een emobui vrees ik, de tranen blijven komen.
Ik kreeg net een mailtje van een vriendin van de middelbare school...haar partner was zwanger van een dochtertje en bij de 20 weken echo bleek het hartje gestopt te zijn, ze is nu net bevallen van het kindje...wat is de kans daar nou op...maar bij mijn vriendin is precies hetzelfde gebeurd, ook bij de 20 weken echo geen hartactie meer. Tussen dit zoontje en dochtertje hebben ze gelukkig wel een gezond dochtertje gekregen van nu 1,5 jaar, maar wat een verlies en verdriet...een zoontje en een dochtertje verloren in zo'n ver stadium...na zoveel medische behandelingen en zo enorm gewenst...en dat terwijl ik in mijn werk regelmatig mensen tegen kom die een aanzienlijk minder warm nest kunnen bieden of hebben ontvangen...
Misschien een combi van toch soms wel last van wat we een een jaar geleden te verwerken kregen, de spanning, onzekerheden...gecombineerd met erg weinig slaap, drukte op het werk, extra opleiding, nouja, noem het maar op...maar kon echt even niets anders dan janken en moest het even kwijt...het zal ook vast allemaal nog meer raken als je zelf die kleine snuitjes thuisziet...wat zijn we toch gezegend
reacties (0)