Vijf maanden

~Twee dagen geleden is ons mooie tweetal al weer 5 maanden oud geworden. Wat ik me van vijf maanden geleden herinner is vooral de schok van de toch nog plotselinge keizersnede, hoe klein ons meiske was, de enorme toeter op de neus van ons zoontje, infusen, draden, bellen, de couveuse …niet echt de mooiste dag van mijn leven… maar die kwam goed drie weken later alsnog, 21 maart, het begin van de lente, de dag dat we hen mee naar huis mochten nemen…

~Ons meiske is nog steeds klein, nu 5600 gram, maar zeer pienter… ze kan al sinds een aantal weken op haar buik rollen en heeft dit nu inmiddels uitgebouwd tot vanaf haar buik alles onderzoeken waarbij ze zichzelf soms een stukje weet te verplaatsen …ze exploreert alles met haar handjes en stopt het in haar mondje… ze kan terugdraaien op haar rug maar maar ligt liever op haar buik, ook vanwege een blokkade in haar nek en rug (schijnt veel voor te komen bij tweelingen door in een zelfde houding te liggen in de buik...)waarvoor osteopathie nu erg goed lijkt te helpen…zij was wat later met lachen en geluidjes maken dan haar broer maar doet het nu allemaal volop…een klein dotje dat flink herrie kan maken maar ook erg vrolijk is...

~Ons manneke gooit vooral zijn energie in zijn groei, nu 7300 gram, zijn stralende lach en contact met anderen waarbij hij druk oefent met 'kletsen'…. Hij heeft nu al een tijdje fysio ivm een scheef hoofd bij een voorkeurshouding en het feit dat hij steeds een hekel had aan op zijn buik liggen en zijn nekspieren oefenen… met een mooi buikligkussen met speeltjes en veel op schoot liggen lijken we dat nu doorbroken te hebben en bij de osteopaat bleek zoals we al vreesden zijn nek niet beide kanten goed op te kunnen… die behandeling geeft nu al flinke verbetering maar hopelijk is het allemaal nog op tijd om zo'n ellendig helmpje te voorkomen want dat is niet iets om vrolijk van te worden… volgende week doet de fysio weer een meting en neemt een artikel voor me mee want ik had begrepen dat recent onderzoek niet in het voordeel van de helmpjes spreekt… ik oefen in ieder geval fanatiek met ons manneke door en overdag ligt hij nu beneden op een zijligkussen te slapen, wat hij prima vindt

...verder is het een flinke kroelert die graag met je meegedragen wordt...

~Op 17 juni liep mijn verlof af maar dit mocht ik met onbetaald verlof en vakantiedagen verlengen tot 4 augustus …nog een week dus… we hebben gelukkig een fijne gastouder maar het blijft toch vreemd voor me om ze weg te brengen, al ging het oefenen tot nu toe goed… vandaag zag ik het echt niet zitten, jee, wist ineens niet meer waarom ik überhaupt werkte, was zo bang van alles te gaan missen in die drie dagen per week…

~Verder hebben ze momenteel een zeer snelle ontwikkeling….per dag hebben ze weer nieuwe dingen zich eigen gemaakt waardoor flink wat huil en krijsuurtjes 's avonds….net of er even kortsluiting is door alle nieuwe indrukken en ervaringen… Flink afzien voor iedereen maar ik heb het boek 'oei ik groei' aangeraden gekregen en ik hou me er maar aan vast dat het een fase is… het is nieuw voor me dat ze zich niet snel door me laten troosten, al ben ik dan nog steeds degene bij wie het het snelste gaat…maar ik dacht dat een moment van ontroostbaar hysterisch gillen pas bij twee jaar kwam eigenlijk...

~Ze krijgen nog steeds volledig (afgekolfde)  borstvoeding al merk ik dat ik het qua productie wat minder ruim begin te halen en niet meer zoveel energie heb om het weer helemaal tot flinke hoogte op te krikken… met de diepvriesvoorraad erbij zou ik het wel tot de zes maanden moeten kunnen halen en dan zien we weer verder… ik ben steeds in dubio hoelang ik zo nog door wil gaan…

~We hebben inmiddels al hun eerste wortelhapje, buitenbadje in de tuin, kinderboerderij en ga zo maar door gehad… ze zijn graag net als wij in de buitenlucht en houden van mensen en gezelligheid… die ellendige prikken op het consultatiebureau hoeven we gelukkig ook minder vaak en gisteren constateerde ik dat het al een flink ventje en een echt dametje aan het worden zijn….

~Alle clichés kloppen tot nu toe: wat gaat de tijd hard, slapen is een luxe geworden en wat hou je onbeschrijflijk veel van hen…