Ik was net aardig op een roze wolk aan het belanden en volop bezig met de kerstcadeautjes voor ons duo....ook ons uitje naar de prenatal was begin januari al gepland om alle meubeltjes, buiten de kerstdrukte, te gaan inslaan...ik had stellig de gedachte: 'we gaan de 37 weken halen met een mooi gewicht voor beide, borstvoeding gaat helemaal goed komen, niks couveuse'..... mrs. positiva dus.....
Ineens de laatste week met de dag meer harde buiken....en ik zit, lig en heb kleine wandelingetjes naar de wc en keuken om wat lunch of te drinken te halen....nou niet echt het dagprogramma om steeds geen stap meer verder te kunnen zetten van de harde buiken...ook wat last van mijn rug en onderbuik....dus ik heb me over mijn schroom heen gezet om mijn gyn te bellen dat ik toch echt de termijn van 3,5 week niet kon gaan overbruggen, ookal waren er al 2 om.... we mochten vandaag langskomen...
Daar zag hij tot mijn schrik dat mijn baarmoederhals aan het inkorten is geslagen...van tussen de 3,5 en 4,0 cm nu twee weken later tussen de 2,5 en 3,0 cm....shit, ik was er al bang voor maar hoopte dat ik weer een hoop stress om niets had gehad en met een geruststelling weggestuurd zou worden...hij constateerde nu geen harde buiken (die ik ook spontaan niet meer had na de hele autorit er last van gehad te hebben...) en vond dat gunstig omdat er dus geen regelmaat in zit...tevens was mijn baarmoeder wel netjes gesloten...
Hij vond het nu niet nodig om me nu op te nemen....ik heb nog striktere stoel- en bedrust en mag naar het toilet en douchen op een stoel en in bad, voor de rest echt niets....nou deed ik al niet veel maar nu ben ik dus geheel afhankelijk...niet dat ik dat het ergste vind, vooral de zorgen vind ik weer heel naar...mocht ik meer last krijgen en elke 5 minuten harde buiken dan ga ik aan een infuus...de kans dat ik verder kom dan 34 weken is ineens wel een stuk kleiner, maar op dit moment zou ik er zelfs voor tekenen en ben als de dood dat ze nog eerder gaan komen... ik moet nog wat meer utrogestan nemen (de apotheker hier in Nederland had ik al aan de telefoon gehad over de belachelijk hoge dosering...), doorgaan met de magnesium die ik al zelf nam en rust, rust, rust....en ohja, niet stressen...jaja......
reacties (0)