Steeds ff tot 10 tellen....of 20...of...
Alle medicatie van de IVF was erg meegevallen tot nu toe....en dan weer die k.... utrogestan!
Ik gebruik dit al voor de zoveelste keer maar elke keer vind ik het weer balen wat het met mijn stemming doet.....was ik na de terugplaatsing nog zo positief, sinds zondagavond ben ik weer een emotionele stuiterbal....supersnel boos om van alles, het volgende moment kan ik niet stoppen met janken....dan klaart de lucht op, weer om het volgende moment weer om te kunnen slaan....ik ben een weekje vrij van werk, wat als voordeel heeft dat ik met niet zoveel mensen ruzie kan maken....niet dat ik normaal snel ruzie heb, maar ik moet ineens een hoop frustraties inslikken...want ik zou het erg vinden als ik nu ineens bitcherig zou gaan lopen doen...
Gelukkig heb ik het door en slik ik het naar mijn man en moeder zoveel mogelijk weg, zij kunnen er ook niets aan doen dat ik me zo voel, zouden het graag veranderen als ze konden....de laatste dagen heb ik al een paar mailtjes op mijn privemail gehad van een collega met vragen over werk....wat ik tav de medicatie in een bepaald geval zou doen, hoe ik het opbouw, tot hoeveel, etcetc....normaal zou ik het niet erg vinden om om advies gevraagd te worden maar nu denk ik vooral 'laat me met rust, dat hoor je zelf ook te weten m..., ik ben een week vrij....' Dus het antwoord stuur ik steeds pas als ik ff gekalmeerd ben...
En nog een groot nadeel van die utrogestan is dat het allemaal zwangerschapskwaaltjes geeft....zo frustrerend dat ik de signalen van mijn eigen lijf niet meer kan vertrouwen....de vier keer dat ik zwanger was wist ik het al voor dat ik had getest....nu heb ik allemaal kwaaltjes die niets zeggen, die heb ik elke maand sinds ik die bolletjes inbreng...en elke maand liep het op een teleurstelling uit....
Die teleurstelling, daar ben ik nu zo ontzettend bang voor...de IVF/ICSI/PGD liep tot nu toe zo ontzettend voorspoeding....wat als het toch niet gelukt is....ik heb al een foto van een emmie gezien, gehoopt ,gefantaseerd....ik wil dit gewoon niet meer kwijt....en nu door mijn moods heb ik vooral negatieve gedachtes en gevoelens over de afloop, hoe sterk ik er ook tegen vecht...jee, wat duren die wachtweken toch lang....en mijn klaagblog voor jullie vast ook, sorry...
reacties (0)