In afwachting van de start.....

In november starten we met de IVF/ICSI....het zou eerder gekund hebben ware het niet dat de emmy's die hopelijk ontstaan eerst genetisch gescreend gaan worden voordat ze, hopelijk, teruggeplaatst gaan worden...dit ivm onze miskramen.......en de screening is maar 1x per maand, eind november voor ons....

En dat duurt best lang voor iemand die niet de eigenschap "geduld" in overvloed bezit.......maar eigenlijk doe ik het opvallend goed, best een beetje trots op mezelf, ben erg vrolijk en optimistisch.....momenteel zit ik aan de pil, waar ik me wel weer even aangenaam stabiel bij voel...zo stabiel dat ik komende maandag zelfs weer een kraamvisite heb gepland....natuurlijk had ik meteen doorgewild met de IVF, maar na 2,5 jaar vol emoties en wisselende stemmingen is dit wel even een kort rustpuntje en moeten we daar maar even gebruik van maken.....even niet bang om alles verkeerd te doen waardoor een volgende miskraam kan ontstaan, gewoon weer even mezelf zijn....

Inmiddels het schema en de recepten ontvangen, woensdag hoop ik de bak met medicatie te kunnen gaan ophalen...eerst een neusspray, Busereline, vanaf de 28e om de boel plat te leggen....5 dagen later stoppen met de pil...en vanaf 15 november de controles en 17 november starten met de menopur, op onze 5-jarige trouwdag...ik ben benieuwd hoe ik op alle hormonen ga reageren maar zie er niet zo tegenop, ik ben wel wat gewend van eerder....en mijn man ook...;)

De laatse week van november is dan als het goed is een punctie, dit moet strak gepland worden ivm de genetische screening, daar is alle medicatie op afgestemd....dit gaf even veel stress bij mijn acupuncturist die nu zijn chinese medicatie hier helemaal op af moest stemmen en dit paste niet binnen zijn schema....maar dat loopt inmiddels ook allemaal....de punctie zie ik wel tegenop, daar lees ik erg verschillende verhalen over, van dat het meeviel tot horrorverhalen....we zullen wel zien, ik zal er toch doorheen moeten...we hebben inmiddels de eerste rekening van LIFE ontvangen en die viel me wel wat mee, en tevens de bevestiging van de verzekering dat ze de eerste 3 pogingen een deel gaan bijdragen, niet alles omdat het Belgie is, maar dat wisten we al....

En verder heb ik het nog de komende maand heel druk.....net nu in een dienstweek, wel lekker mijn laatste van dit jaar....ik moet in november op een paar plaatsen onderwijs geven, krijg zelf bijscholing hoe ik anderen moet opleiden en heb nog een paar opdrachten staan voor een andere opleiding....dus de tijd zal ook wel weer snel gaan....en buiten al die drukte probeer ik me toch wat rustig te houden, het allemaal zo min mogelijk stress te laten veroorzaken....lekker veel met mijn katten kroelen, dat is altijd super tegen de stress....:)

Heb al op mijn werk zoveel mogelijk alles voor eind november/ begin december geregeld, men was erg betrokken flexibel toen ik het aankaartte......ik heb nu al mijn diensten al gedaan en sta dus wat dat betreft vrijgepland voor november/december......de dagen van een eventuele punctie en terugplaatsing mag ik vrijpakken van de baas...controles ook, maar die zullen veel in de avonduren zijn (echt ideaal...)  Na de eventuele terugplaatsing wil ik 2-3 dagen vrijnemen, die dagen heb ik nog staan en wil ik graag daar aan besteden.....ik weet natuurlijk nog niet op welke dagen alles valt maar ik mocht de laatste week van november en de eerste van december qua polikliniekwerk blokkeren in mijn agenda....wel zo prettig voor mij maar ook voor het secretariaat.....de managers vonden me vrij neurotisch dat ik het allemaal al zo strak geregeld wilde hebben maar ik merk dat het me rust geeft, ook om te weten dat niemand het me kwalijk neemt dat ik veel weg zal zijn....en dat ik precies weet wat zij normaal vinden wat ik in de baas zn tijd en in mijn eigen vrije dagen doe, ik houd van duidelijkheid en weten waar ik aan toe ben....

Het enige waarmee ik nu echt moet stoppen is op internet en babybytes naar verhalen van IVF/ICSI zoeken.....ik lees verhalen van mensen die vele pogingen nodig hadden of bij wie het uiteindelijk niet gelukt is.....en als ik lees dat het de eerste poging raak was kijk ik meteen naar de leeftijd, als iemand dan jonger is (en dat is vaak.....) dan denk ik meteen weer dat het daardoor komt, dat mijn kansen wel slechter zullen zijn....en dat slaat allemaal nergens op, want ik ken alle slagingspercentages al lang en breed uit mijn hoofd, maar niemand kan voorspellen hoe het bij ons zal gaan lopen, dat weet je alleen pas achteraf.....dus mezelf vantevoren gek maken heeft geen enkele zin, ik krijg er toch niet meer controle over allemaal, zal het moeten loslaten....
Maar gemiddeld merk ik dat ik het erg postief tegemoet zie en er veel vertrouwen in heb...hopelijk blijft dit zo als ik weer last ga krijgen van de hormonen....;)