Vandaag de telefonische uitslag van de onderzoeken, echt perfect aan het begin van de aangegeven 2,5 uur werd ik al gebeld, gelukkig dus niet uren in spanning. Ik was er niet heel erg mee bezig geweest de afgelopen 6 weken, maar de laatste dagen hield het me wel meer bezig.
En alles was goed!!! Waterecho wist ik al maar ik was huiverig voor de uitslag van mijn schildklierantistoffen (mijn moeder heeft de ziekte van Graves) en de fofolipideantistoffen, zeker omdat dat laatste eigenlijk wat te vroeg na mijn laatste miskraam geprikt was.
Maar alles was dus prima!! Ondanks dat mensen soms tegen me zeggen dat ze hopen dat er iets gevonden wordt zodat er wat aan gedaan kan worden ben ik hier toch juist wel blij mee. Want ik ben dus goed gezond en ik hoef geen nare medicatie met bijwerkingen te gaan gebruiken.
Maar wat dan nu? Zoals ik al verwacht had vertelde de gyn dat buiten meedoen aan de Promise-trail ze geen behandeling voor me hebben maar de ervaring leert dat het meestal uiteindelijk goedkomt, dat ik moet blijven proberen en hopen dat het goedgaat. Ik heb verteld dat ik de kans op placebo van 50% te groot vond, dus momenteel blijft het hierbij. Ik heb niet verteld dat ik de utrogestan al in het laadje van onze slaapkamer klaar heb liggen en ook niet dat we 15 december naar Leuven gaan of er echt geen behandelopties zijn. Het is gewoon een ontzettend aardige gyn die me volgens de nederlandse standaarden prima geholpen heeft, alleen wil ik elke mogelijkheid, al is deze niet bewezen, aangrijpen om de kans dat een volgende zwangerschap goed gaat te vergroten.
Dus ga ik vrolijk door met 1x per maand acupunctuur, vitamines en tarwekiemolie, gaan we 15/12 naar Leuven en kan ik starten met utrogestan mocht ik voor die tijd zwanger mogen worden. Maar ik ben blij met de second opinion van het AMC en het geeft me ergens weer wat meer vertrouwen dat we na een hoop verdriet toch ooit ons zogewenste wondertje zullen kunnen vasthouden....
reacties (0)