Waterecho AMC
Vandaag met manlief naar het AMC voor de waterecho. Zou deze eerst volgende week donderdag hebben maar vond dit erg laat, dan ga ik al richting mijn eitje en wil niet net als vorige maand gefrustreerd moeten merken dat ik niets met mijn eitje die maand kan. Afgelopen dagen wel wat wat in de stress gezeten of mijn menstruatie echt op tijd weg was maar het zat zomaar mee.....
Toch wel wat zenuwachtig en ook wel verdrietig sinds gisteren omdat het besef dat het allemaal niet wil lukken op dat soort momenten extra doordringt.......voel me dan zo falen tov mijn man...... 45 minuten te laat naar binnen, maar nu gelukkig niet tussen de hoogzwangeren maar gelijkgezinden, allemaal dames met miskramen, onderzoeken en IVFtrajecten...
Erg aardige arts, legde alles vriendelijk uit....kon als nare menstruatiepijn gaan voelen, maar de een had er meer last van dan de ander.....nou vooruit dan maar.....
Het naarste deel was het moment dat ze de gel onder druk aan het inspuiten was, ik weet niet hoe zij menstrueert maar dit voelde meer als een miskraam dan als een gewone menstruatie....ze vroeg aan mijn man of ik altijd zo dapper was omdat ik geen kick gaf, maar in de vingers van mijn man bleek niet zoveel bloed meer te zitten van het knijpen en mijn gezicht had ze duidelijk niet gezien...... de echo zelf viel reuze mee, was niets bijzonders......en alles was prima, ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht, maar het is toch fijn het te horen....
Vanmiddag nog veel nare buikkrampen gehad en nu nog een zeurende pijn als ik beweeg, maar niet heel erg....ik denk dat ik nog niet eens de pijn zelfs het ergste vond, een kind krijgen is natuurlijk veel pijnlijker, maar ik kan sinds mijn drie niskramen duidelijk die lage onderbuikkrampen slechter verdragen, wordt er dan echt verdrietig van.....maar gelukkig heb ik het onderzoek achter de rug en kan me op gaan maken voor mijn komende eitje, gelukkig geen verloren ronde.....al vond de arts het verstandiger om de uitslag van de fosfolipide-antistoffen af te wachten, maar dan kent ze me duidelijk niet......en we zijn volgend weekend net een weekendje weg met ook een huwelijk van vrienden, prima moment voor romantiek lijkt me....
Inmiddels denk ik al na over waar ik naartoe wil in Belgie.....ik heb veel goede verhalen gehoord over Gent, maar aangezien het me vooral gaat om de progesteron dan kan ik net zo goed een ziekenhuis dichterbij nemen met minder lange wachtlijst en op minder lange afstand.....maar ik ben er nog niet helemaal uit eerlijk gezegd....inmiddels probeer ik mijn flink zwangere collega te blocken en niet te letten op alle andere zwangere leeftijdgenoten en babies om me heen.....wat toch ontzettend moeilijk blijft als je het zo graag wilt.....ik probeer me maar te bedenken dat ik er vast niet zo intens van had genoten als het me was komen aanwaaien, mocht dit ooit goed aflopen natuurlijk...
reacties (0)