Leven gaat weer door...

Al weer ruim een maand nadat voor de derde maal onze droom en blijdschap werd afgenomen....
Het gaat wat wisselend, soms heb ik redelijke dagen, soms heb ik dagen dat het me moeite kost mijn bed uit te komen, voel ik me vlak, moe en leeg...dan weer voel ik de tranen achter mijn ogen branden en heb ik huilbuien....liever huilbuien dan dat nare vlakke gevoel, dan heb ik in ieder geval dat het eruit komt en wat oplucht....maar vaak voelt het zo angstig en uitzichtloos, geen idee waar dit gaat eindigen...

Inmiddels 5 keer bij acupunctuur geweest, ik onderga het geduldig, lig niet meer bij elk naaldje zo stijf als een plan op de bank te verkrampen zoals de eerste keer...soms ben ik er hoopvol over, andere dagen vraag ik mezelf af wat ik mezelf wijsmaak en aandoe...daarnaast begonnen met teunisbloemolie het eerste deel van de cyclus en tarwekiemolie het tweede deel, naast de zwangerwordtpillen met vitamines enzo die ik al slikte en de cranberrypillen tegen blaasontsteking....en of het allemaal helpt, echt geen idee, volgens de gyn niet.....

Vorige week weer mijn eerste menstruatie doorgemaakt, kon echt alleen maar janken en bedenken dat het nooit meer goedkomt, na een paar dagen mezelf weer redelijk bij elkaar geraapt...gelukkig ontzettend druk op het werk, dat houdt me in beweging...Het was een heftige menstruatie met veel bloedverlies, zou dat een positief teken zijn? Ik ben na het staken met de pil nooit meer zoals vanouds ongesteld geworden, bloedverlies is altijd minder gebleven....ik probeer me maar aan vanalles vast te houden, iets wat anders is dan vorige drie keren...

Wel dusdanig overstuur dat mijn man heeft voorgesteld om al een afspraak te maken bij het AMC. En dat geeft wel wat rust, al moet ik daar natuurlijk ook weer niet te hoge verwachtingen van hebben.
Bij mijn eigen ziekenhuis konden ze niets vinden, genetisch onderzoek en bloedonderzoek liet niets zien, "gewoon pech en doorgaan". Maar ik blijf zo twijfelen of er toch echt niets mis is met me wat ze gewoon gemist hebben, ik heb gewoon niet ontzettend veel vertrouwen in mijn ziekenhuis vrees ik....en ook niet in mijn eigen lichaam zo langzamerhand....
De huisarts vond het prima me door te verwijzen dus ik heb inmiddels mijn dossier opgevraagd en voor 21/9 een afspraak bij het AMC. Ik denk dat als ze daar niets vinden ik me er toch makkelijker bij neer kan leggen, dat zal dan wel moeten.....

Maar ergens in mijn hart heb ik de hoop dat het zover niet hoeft te komen, dat het deze keer raak is en het viermaalscheeprecht wordt.....ik moet het mezelf wel voorhouden, want ik voel de tranen al weer branden nu ik het typ.....binnenkort weer meerdere kraamvisites plannen, oh wat haat ik al die babies van anderen momenteel soms!

484 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • dorothee

    hi lief,
    hier precies hetzelfde. al twee keer door die hel.
    leef met je mee.
    liefs Do

  • Mariken80

    Moeilijk dat geluk van anderen om je heen als je eigen droom net wéér aan je neus voorbij is gegaan.
    Ik hoop ook voor je dat de 4e keer goed mag gaan. Bij mij tot nu toe wel, dus ik hoop het ook voor jou.
    Sterkte xx

  • linda19091979

    Ik vind het heel goed dat jullie die afspraak hebben gemaakt bij het AMC, maar ik hoop dat het niet nodig is... Het is heel normaal hoor dat het wisselend gaat! Het is niet niks wat je meegemaakt hebt! Neem de tijd om alles een plekje te geven en te verwerken! Heeeel veel sterkte!

    xxx

  • starry80

    vind het goed van die afspraak bij AMC. Dan heb je die staan, maar hopelijk is het niet eens nodig? Och, ik begrijp jou gevoelens ook helemaal hoor. Soms kan je het al wat beter aan, maar andere dagen knaagt het zoooo vreselijk hard aan je. Babietjes en kraambezoeken doen er dan echt geen goed aan. Het zou mooi zijn moest je dat kunnen, maar ik denk dan niemand het je kwalijk zou nemen moest je die bezoekjes nog even uitstellen hoor. Jij moet nu eerst en vooral even aan jezelf denken en aan de verwerking van alles wat je al hebt moeten doorstaan. Dat moet je echt voorrang geven. De babietjes kan je later ook bezoeken hé.... Denk aan jezelf nu. Dikke knuffel, X

  • mama.van.e.en.m

    Goed dat je toch voor een second opinion gaat bij het AMC. Hopelijk geeft het je meer zekerheid en het vertrouwen in je lichaam terug. Ik hoop voor je dat de drie keer dat het nu mis is gegaan gewoon domme pech blijkt te zijn. Want een aanwijsbare oorzaak geeft wellicht medische mogelijkheden, maar geen zekerheden. Dus daarom hoop ik dat je zo gezond bent als een vis en dat de domme pech straks vervangen wordt voor intens geluk.

  • daniest

    Alle geluk en sterkte van de wereld gewenst!!

  • *kris*

    Hey meis, het is zo herkenbaar voor me wat je op schrijft. Ik heb ook regelmatig momenten dat ik denk het komt nooit meer goed (en iedereen in onze omgeving wordt maar zwanger en krijgen wel een kindje) en later kan ik wel weer een beetje positief zijn. Dikke knuf liefs, Kris

  • kimmmetje

    wat verschrikkelijk, hier van mij een hele grote digitale *knuffel*
    hou je taai meis!
    Ik denk aan je

  • mamaongeduld

    o meid, wou dat ik iets kon doen om het makkelijker te maken voor je.... ik snap ook je haatgevoelens naar alle mooie lieve pasgeboren babietjes, dat had ik ook heel sterk. Misschien anders een idee om dat kraambezoek een beetje uit te stellen, mensen snappen dat heus wel. Of plannen in de wachtweken, als je dus al een beetje hersteld bent van je ongi teleurstelling, maar nog hoopvol bent voor de volgende keer....

    hou vol, en het komt goed!

  • lucky1981

  • Pippi Langkous

    Ik begrijp zo goed wat je schrijft. Ik kan me zo goed voorstellen hoe ellendig en onzeker je je voelt. Goed dat je naar het AMC gaat. Dat helpt mij altijd goed, concrete stappen nemen, ook al weet je niet waartoe het leidt, maar het geeft een houvast. Hoop dat je snel een beetje rust vindt.

  • Bloem28

    hoop zo dat het allemaal niet nodig blijkt en je snel zwanger mag zijn en blijven van jullie wondertje. Ik duim voor je en denk aan je! knuffel

  • maunie

    meid het is iets verschrikkelijks wat je doormaakt en ik weet precies hoe je je voelt!!als ik je emoties zo lees lijkt het net of ik mij zelf weer zie een jaar geleden.Maar ook bij mij naar 3 mk is het uiteindelijk goed gegaan dus blijf hoop houden hoe moeilijk dat soms is!!En dat je je zo voelt naar andere met baby's is heel normaal en als je het niet ziet zitten om naar een kraambezoek te gaan doe dit dan niet!!Als je uitlegd waarom dan begrijpen ze het echt wel en doen ze dat niet dan zijn het geen "goede"vrienden!!DENK AAN JEZELF!!!!

  • Marietje80

    Het is wat om dit allemaal te moeten doorstaan, al die emoties afwisselend met dat lege vlakke gevoel. Ik hoop dat ze bij het AMC misschien toch wat ontdekken wat je eigen ziekenhuis niet heeft kunnen vinden. Ik herken je gevoel wat betreft de babies van anderen... Ik heb het gevoel ook met bepaalde zwangeren. Het is gewoon een stukje verdriet en boosheid, waarom het ons niet is gegund dat te mogen ervaren.
    Hou je taai meis, en als je het niet trekt om op kraamvisite te gaan doe het dan niet. Je gaat alleen jezelf in de weg zitten daar. Sterkte!! Liefs

  • caky

    Ach lieve Danika, ik vind het zo naar voor je. Had zo gehoopt dat het de laatste keer goed zat. Hoop echt dat het snel goed komt. Misschien dat ze iets vinden, maar misschien heb je ook gewoon mega veel pech gehad en komt het de volgende x toch goed. Ik duim iig steeds heel hard voor je!! XXX

  • Netje*74

    Goed dat je naar het AMC gaat!! Steeds weer ontdekken ze nieuwe dingen/onderzoeken/behandelingen en wie weet is er toch iets aan de hand (en dan hopen we natuurlijk op iets heel kleins!!). Mag ik je een adviesje geven: ga alleen op kraamvisite als je zelf wilt, doet het teveel pijn of levert het teveel verdriet op, ga dan niet, wacht dan nog even. De kans is anders heel groot dat je gewoon een keertje instort (gebeurde mij ook, helaas) en het is nu juist zo belangrijk om op de been te blijven en positief te blijven. Het zal niet altijd begrepen worden hoor, ook daar heb ik ervaring mee, maar jij bent nu het belangrijkste!! Sterkte. xx

  • 1983Jo

    Danike,

    Ik kam me echt helemaal vinden in jouw verhaal! Enkele maanden geleden zat ik er ook compleet door, geen zin meer om nog maar iets te doen. Mijn man heeft me echt enorm moeten steunen.
    Wanneer ik het helemaal niet meer zag zitten, besloten we om toch iets te ondernemen en te starten met hormonen. Nadat ik me daar helemaal aan het 'overgegeven' en bij neer gelegd, zijn we spontaan zwanger geraakt.
    Hoop dat je ergens anders jouw gedachten kan op vast pinnen (al weet ik dat dat niet evident is) en dat je eventueel een uitweg hebt met AMC. Ik duim heel hard met je mee!!!
    Niet opgeven, der komt echt wel nog een verrassende dag voor jullie!!

    Dikke knuffel!!

  • Lie

    Oh meid. Tis ook allemaal oneerlijk! Waarom moeten we miskramen ondergaan... en waarom is de 1 na 1x zwanger en moet de ander er soms jaren over doen?? Soms snap ik er ook niets van. Ik geloof wel dat het ons gegund is en dat ook jij straks een kleintje in je armen kunt houden. Ik wens je veel succes en sterkte de komende tijd. Geef de moed niet op!

    veel liefs en ik ga voor je duimen!