Vandaag het bezoek aan de gynaecoloog, de afspraak die ik eigenlijk gepland had omdat ik nu inmiddels 9,5 week zwanger geweest zou zijn maar die ik in overleg met de VK heb laten staan omdat ik nu bij de groep van "meerdere miskramen" hoor.
Wat was dat confronterend zeg, stond natuurlijk ingepland in een ochtend met zwangeren....dus ik kon er echt niet omheen, werd omringd door continu zo'n 20 dikke buiken, blije blikken op echoplaatjes en jonge babies....vreselijk, kon wel janken! En natuurlijk zit je dan 45 minuten te wachten, alsof 5 minuten al niet vreselijk voelt...Momenteel gaat alles wel weer zn gangetje en probeer ik er niet teveel bij stil te staan maar alle emoties, gevoelens van leegheid, insufficientie en verdriet borrelden weer omhoog.
Er ontstond dus ook een discussie bij het bloeddrukmeten aangezien ik als "nieuwe zwangere" ingepland stond en moest vertellen dat ik er kwam na een tweede miskraam.....dus de verpleging verschoot behoorlijk van kleur, tja, dat kunnen zij natuurlijk ook echt niet weten of helpen...
Maar het bezoek aan de gyn maakte veel goed, wat een prettige man is dat...vertelde me weinig nieuws, dat ik waarschijnlijk echt veel pech heb gehad en er zeer waarschijnlijk niets mis is en het een goede kans van slagen de volgende keer heeft...maar het was wel erg fijn om het uit zijn mond te horen....
En verder begon hij gelijk over het misverstand bij het bloeddrukmeten en hoe vervelend het voor me geweest moest zijn in de wachtkamer met zoveel zwangeren om me heen....dan voel je je zo begrepen.
Verder had hij veel begrip voor het feit dat ik langskwam, al weet ik wel dat er waarschijnlijk niets mis is en dat ik er niets aan kan doen, maar dat dit me wel heel onzeker maakt, zo fijn.
Verder heeft hij nog een echo gemaakt die er goed uitzag en waarop te zien was dat ik waarschijnlijk net na mijn ovulatie zit, wat met mijn verwachtingen klopte. En we gaan toch genetisch onderzoek laten inzetten, mochten kiezen of we dit nu wilden of na een eventuele 3e maal... niet alles kon nu bepaald worden, daarvoor moet ik 3 maanden niet zwanger zijn geweest. De uitslag van het onderzoek krijgen we over 3 maanden en ik hoop zo ontzettend dan al weer in een nieuwe fase te zitten!
Ohja, moest nog 6(!) buisjes bloed inleveren, dus er wordt wel wat bekenen, mijn man was na 2 klaar.
Ik ben nu niet erg bezig met het onderzoek, verwacht er eigenlijk niets van.
Maar op zich zijn we wel blij geweest te zijn al krijgen ze me met geen tien paarden weer zo'n wachtkamer met zwangeren in na een miskraam, vreselijk was dat! Ondanks alle zwangeren op mijn werk en in mijn naaste omgeving was dit toch weer een flinke confrontatie erbij.
reacties (0)