Au!
Toch nog een minder leuk blogje om te schrijven, tijdens deze heerlijke zwangerschap... Had niet meer verwacht dat ik die zou typen, maar moet het toch even kwijt. Vorige week speelden mijn banden en bekken al op. Kreeg steeds meer last met omdraaien in bed, het opstaan na een tijdje gezeten te hebben en lange stukken lopen. Mijn schaambot doet ontzettend pijn en straalt uit naar mijn rechter lies. Ik liep er ' gewoon' mee door op werk, ik piep niet zo snel over klachten en wil gewoon mijn werk kunnen doen. Deze week is mijn laatste werkweek voor mijn verlof (4 weken tot de uitgerekende datum).
Maar vandaag kwam er toch echt abrupt een eind aan deze laatste werkweek. De pijn werd gister al veel erger, kon er moeilijk mee doorlopen. Vandaag startte ik goed op, maar al snel kwamen de venijnige steken in mijn schaambot. Ik pakte de lift ipv trap...maar kwam boven de lift amper meer uitgelopen! Strompelend met mijn handen in mijn lies, voetje voor voetje naar een stoel. Ik dacht dat het zou afzakken, maar nee... Na 3 kwartier bleven de symptomen gelijk. Om een lang verhaal kort te maken, ben ik door een collega thuis gebracht. Bah, ik voelde mij echt een watje.
Dit was het dan, ik moet de knop nog even omzetten hoor. Accepteren dat ik mijn werk niet af heb kunnen maken, de stokjes nog niet volledig heb doorgegeven aan collega's en het feit dat ik eerder thuis ben dan ik gepland had. Loslaten is niet mijn sterkste kant ;-)
Ik heb direct mijn vk gebeld. Zij vindt mijn klachten heel typerend voor bekkenpijn en ik moet onmiddellijk stoppen met werken. Ook het advies gekregen per direct bekkenfysio te gaan volgen, om de weken tot de bevalling en ook de weken erna goed door te komen. Ik heb direct gebeld en heb morgen mijn intake bij de fysio om te kijken of ik bekkeninstabiliteit heb, of extreme bekkenpijn (er is gelukkig een verschil) dat verergerd wordt door het indalende kindje. Ik heb nu een speciale bekkenband om voor wat extra steun, maar loop als een oma door het huis. Hopelijk wordt het beter...
reacties (0)