25 weken zwanger van ons wondertje

Lieve meiden,

Hoe gaat het met jullie? Ik hoop net zo goed als dat het hier gaat.

Vandaag ben ik precies 25 weken zwanger. Het gaat zo snel, ik hoef na vandaag nog maar acht weken te werken en dan gaat mijn verlof in! Ik stop vier weken voor de uitgerekende datum en heb geregeld dat ik toch al op 20 december mag stoppen omdat ik zoveel vrije dagen over heb. Dus net voor Kerst trek ik de deur hier op kantoor achter me dicht en ga ik minimaal tot 5 mei genieten van het zwanger zijn en daarna van ons meisje.

Bizar hoe een mensenleven kan veranderen in zo'n korte periode. Jullie herinneren je de intens verdrietige blogs die ik een jaar geleden schreef. Korter nog, iets meer dan een half jaar geleden zaten we nog volop in het traject. Die derde ICSI-poging, een van de laatste strohalmen. Toch waren we doorgegaan, we hadden niet opgegeven. Ik voel me ontzettend dankbaar dat het toch gelukt is na zoveel tegenslagen en teleurstellingen. Soms moet ik mezelf even knijpen, droom ik niet? Nee ik droom niet, er groeit echt een mensje in me. Dat wordt steeds duidelijker voelbaar. Zodra ik zit of lig komt mevrouwtje in actie. Haar bewegingen zijn krachtig, en ik voel haar soms woelen en draaien. dan kan ik bij wijze van spreken haar billen vast pakken. Ook haar ruggetje komt regelmatig tegen mijn buik aan liggen. We hebben haar naam al, en zijn daar zo blij mee. Jan is zo trots en gelukkig, hij praat tegen zijn meisje in mijn buik en is ontzettend ongeduldig. Voor hem is het natuurlijk ook anders. Hij moet maar wachten, en voelt niet wat ik voel. Er zijn de afgelopen jaren genoeg momenten geweest dat ik het even niet meer zag zitten, dat ik dacht dat het ouderschap niet voor ons weggelegd was na al die mislukte pogingen. Dan was ik zo bang dat ik dit nooit mee zou maken. Dat ik nooit met een dikke buik zou lopen. Het is fantastisch, en niet te beschrijven.

Ik ben inmiddels ook bij de chirurg geweest voor mijn liesbreuk. De pijn blijft, dat zal ook niet overgaan voor de bevalling. Gelukkig hoef ik niet geopereerd te worden, misschien wel na de bevalling als het dan nog niet uit zichzelf is genezen. Vaak geneest het namelijk niet uit zichzelf. We zullen zien! Ik werk nog gewoon veertig uur als communicatieadviseur, dus overleggen en lang zitten achter de computer is niet altijd fijn. Mijn lies zit dan nog meer bekneld, en dat is geen pretje! Ik bikkel gewoon door, als dit het ergste is mag ik echt niet klagen.

Nou lieve meiden, ik wens jullie een hele fijne dag en na vandaag een fijn weekend toe. Ik heb overigens nog wat foto's geplaatst van mijn bolle buikje!

Liefs,

Claudia