Punctie gehad

Ha lieve meiden,

De punctie zit erop! We zijn gisteren al op tijd naar België vertrokken, we hadden een heerlijk hotel in Gent geboekt. Vanochtend moesten we ons namelijk al om 7.30 uur melden voor een dagopname in het UZ Gent.

Natuurlijk te vroeg meldden we ons aan. Alle papieren waren in orde, mijn bedje stond klaar. Vervolgens naar het IVF labo waar mijn man dus moest 'produceren'. Zo vervelend voor hem, in zo'n stom hokje. Ik ben vast naar 'onze' verdieping gelopen om daar op hem te wachten. Om 8.00 namen we netjes plaats in de wachtkamer voor de puncties. Ik loop naar binnen en krijg mijn bed toegewezen. Vandaag zijn we met 4 stellen op de zaal. Alle bedden zijn afgeschermd door gordijntjes. Ik trek mijn groene 'schort' aan en neem plaats in bed. We horen andere stellen zenuwachtig met elkaar praten. Daarna komt de verpleegster die een infuus bij me inbrengt. Eerste keer in mijn leven dat ik een infuus krijg. Ze nemen bloed af en ik mag nog even wachten.

We zijn als laatste aan de beurt. De eerste drie vrouwen gaan de beruchte kamer in, en dan ben ik aan de beurt. Jan moet nog even wachten. Het is echt net een OK, veel sterieler dan in Nederland. Ik ga liggen en het medicijn wordt aangesloten op mijn infuus. Al na 20 seconden begint alles te draaien. Mijn hersenen flippen, ik kan niet goed meer zien en ik hoor alles vaag. De arts ontsmet me helemaal en gaat dan de plaatselijke verdoving Zetten in mijn baarmoederhals. Dat vond ik wel eng, maar door het roesje voel ik het gelukkig niet zo. Daarna nog meer medicatie waardoor ik echt helemaal high word, niet normaal. Dan komt Jan binnen. Mijn held.

Ik houd me sterk en dan begint de feitelijke punctie. Alle eitjes worden aangeprikt en dan mag ik weer terug naar mijn Bed. Ik voel me zo duidelijk, zo dronken! Ik duik in bed en slaap even. Na een half uur begint de medicatie uit te werken maar het blijft draaierig. De arts komt bij ons op bed zitten en vertelt dat ze 10 eitjes hebben! Goed nieuws! De man is heel aardig, heel lief. Ik voel me hier zoveel fijner.

Morgen tussen 12.00 en 13.00 bellen ze hoeveel eicellen er bevrucht zijn. Spannende dagen! Ik voel me nu redelijk goed, buik voelt nu wat beurs aan. Gelukkig mag ik veel pijnstillers. Maar ik zeur niet, nog altijd ben ik dankbaar dat deze kans ons gegeven wordt. Gelukkig was het zaad van mijn man goed, hoefden ze geen rietjes te ontdooien... Godzijdank.

Voor nu: fingers crossed! Het voelt echt goed, ik geloof dat dit gaat lukken.

Liefs!!