Update ICSI 3: was bijna game over
Lieve meiden,
Sorry, nu deed ik het weer. Ik heb jullie lang laten wachten op nieuws. We hebben er een bewogen week op zitten, daarom heb ik niet eerder geschreven. Hieronder het verhaal.
Vorige week dinsdag (2 april) mochten we dus terug naar Gent. 4 februari hadden we de intake gehad en ook allerlei onderzoeken. Er was nu pas plek voor ons, dus we gingen er vrij optimistisch naar toe. Ik ging ervan uit dat we de uitslagen te horen zouden krijgen, de medicijnen mee kregen en dat we konden beginnen. Ik was 7 maart al gestart met de pil (die moet je minimaal 2 en maximaal 6 weken slikken) en dacht dus vorige week al te kunnen starten met de spuiten.
Maar zoals altijd in de malle medische molen: het liep anders. We werden om 16.00 uur binnen geroepen bij onze arts. Nog een andere arts neemt plaats, ik leg mijn map van UZ Gent op het bureau en wacht wat er nu gaat komen. Ze vraagt of het goed met ons gaat en pakt dan de uitslagen van de onderzoeken erbij. HIV, en alle andere aandoeningen: zowel bij mijn man als bij mij prima, geen gekke dingen. Ze hebben ook mijn schildklier getest, die werkt prima en een ander hormoon is ook geanalyseerd: ik moest tussen de 2 en 4 scoren en scoorde een 6, dat was allemaal perfect.
Nu het zaadonderzoek: daar verwachtten we niets van, we wisten dat het niet veel was doordat mijn man azoospermie heeft. Daar kan hij niets aan doen, is zo ontstaan toen hij 'gemaakt' werd. Er zit een deletie op het Y-chromosoom, en juist dat heeft invloed op de zaadaanmaak. We mogen dus blij zijn met een aantal zaadcellen. Nu zegt de arts: 'De uitslag was niet goed. We hebben maar 2 zaadcellen kunnen vinden. Daarom moet je nu (ik dus) met de pil stoppen, anders slik je 'm straks te lang. We plannen 2 nieuwe data in waarop het zaad gecheckt wordt. Ook proberen we dan om zaadjes in te vriezen, als back up tijdens de behandeling.' Die back up is nodig, want stel dat ze in het zaad tijdens de punctie weer maar 2 zaadjes vinden, dan kunnen ze amper een behandeling doen.
Verdorie. Een klap in ons gezicht. Ze praat nog wat door en we maken afspraken voor onderzoeken en zijn vooral heel erg bang. Als het overmorgen (4 april) weer zo slecht is, dan houdt het gewoon al op voor ons. Dag kinderwens. We maken verschrikkelijke dagen door, veel verdriet en onzekerheid.
Wat onze arts wel vertelt, is dat we geen 3 dagen onthouding hebben gehad voor dat ene onderzoek waarvan de uitslag zo slecht is. Dat moet blijkbaar. Nog geen 10 uur ervoor hebben we seks gehad, dus ik hoopte zo dat het daardoor kwam. Toch gek dat ons ook in Tilburg nooit verteld is dat we 3 dagen niets mogen doen...
Donderdag 4 april. Om 13.00 uur is het onderzoek, we rijden al vroeg richting België. We zijn op van de zenuwen. Manlief verdwijnt het kamertje in en ik spreek af dat ik buiten bij de hoofdingang wacht. Dit is niet zo'n fijn moment voor hem. Buiten komt er een zwarte kat naast me op het bankje zitten. Serieus! 'Kssst, wegwezen'. Maar hij blijft zitten. Mijn positieve gevoel draait om en ik word bang.
Al snel zie ik Jan daar opgelucht staan. We rijden naar huis en zijn nu nog ontspannen, maken grapjes, knuffelen elkaar. We stoppen langs de snelweg en eten wat. We weten dat ze vanmiddag bellen en dat we dan eindelijk weten hoe het ervoor staat. Pas om 17.30 uur gaat de telefoon. Ze bellen Jan. Ik word gek!
'Drie?' De moed zakt me in mijn schoenen als ik hem dat hoor zeggen. Dan is het klaar, gaat het door mijn hoofd. Gelukkig begint hij daarna trots te lachen. Na een paar minuten hangt hij op. Het was goed, veel beter. 73 zaadjes, dat is voor ons echt ongekend veel. Ze hebben 3 rietjes ingevroren. Eén rietje staat gelijk aan 1 behandeling. Stel dat ze tijdens punctie niet genoeg verse zaadjes vinden, kunnen ze een rietje ontdooien als back up.
Dit is fantastisch nieuws voor ons. Zijn zo blij, huilen van geluk. Nu hebben we ook meer rust tijdens de punctie, we weten nu dat het goed is.
Ik weet nu wel dat die 3 dagen onthouding wel goed is, dat doen we voortaan vaker (niet leuk, maar als het daardoor een beter resultaat geeft heb ik er alles voor over!).
Vervolg: ik ben maandag (afgelopen maandag, 8 april) weer gestart met de pil. Woensdag 17 april moeten we weer terug voor nog een zaadonderzoek en dan proberen ze weer in te vriezen. Dat is nu niet meer zo spannend, omdat het vorige week positief was. Maandag 22 april gaan we weer terug, en dan krijg ik mijn eerste echo (dan ben ik 14 dagen aan de pil). Als alles ok is, krijg ik medicijnen mee en starten we.
Pfff wat een dagen. Dit is zo'n achtbaan aan emoties. Kan het niet goed omschrijven. Mijn boek loopt goed, ik schrijf veel. Wel ontzettend veel werk, maar o zo leuk. Nu wachten op een goed einde.
En meiden: ik ben positiever dan ooit. Ons kindje gaat gemaakt worden in België. Het gaat lukken, ik weet het gewoon.
Liefs,
Claudia
reacties (0)