Lieve meiden,
Sorry, ik heb enkelen van jullie in spanning laten wachten, dat was niet mijn bedoeling. Ben ook zo druk geweest! Vorige week naar Zuid-Frankrijk, mijn beste vriendin bezocht. Ze heeft een tweeling, ook dankzij IVF, was zo bijzonder om ze dan eindelijk te ontmoeten. Zijn nu bijna 4 maanden, maar kon er steeds niet heen omdat ik zelf in behandelingen zat. Ik heb genoten, wat een wonder dat zij op deze wereld zijn.
Mijn mannetje was zondag jarig, 's middags zijn we naar Gent gereden. Lekker hapje gegeten en daarna naar een mooi hotel, middenin het centrum en maar 5 kilometer van het UZ Gent af. De volgende ochtend (gister dus) hadden we daar onze eerste gesprekken. Wat een enorm ziekenhuis! Het eerste wat me opviel was dat er veel Nederlandse stellen zaten. NIet voor niets dus.
Het gevoel is goed, ze kijken daar veel verder en doen veel meer onderzoeken. Ook gaan ze assisted hatching toepassen, een methode die in Nederland nog niet is toegestaan. Daarnaast andere onderzoeken om te kijken of ze ergens wat kunnen doen om het beter te laten slagen. Al met al dus een heel positief gevoel. We moeten nu wachten tot 2 april, dan staat het volgende gesprek gepland met onze definitieve arts daar. Gister was ik down, ik wilde NU Verder, maar uiteindelijk is het goed om te wachten.
En wat denk je? Ik werd gisterochtend, een uur voor onze afspraak in het UZ, ongesteld. ONGELOFELIJK, na 60 dagen, juist op DAT moment. Maar alles werkt dus weer, dat voelt wel prettig. Over 3 weken naar Curacao, dus 2 april is sneller dan we denken. We komen 9 maart terug van vakanties, dus dan is het nog maar 3 weken en dan kunnen we verder. Wel mag ik vast met de pil starten (eerste deel van de behandeling) op cyclusdag 1 van mijn volgende menstruatie.
Hopelijk zijn jullie weer een beetje op de hoogte nu. Bedankt voor jullie lieve reacties steeds. Het gaat goed met ons, we zijn nog steeds sterk en onze liefde is niet kapot te krijgen. Nog steeds begrijpen we niet altijd waarom we dit verdriet keer op keer door moeten maken, maar we zijn ervan overtuigd dat er een mooi einde komt, met een kindje. En dan kijken we terug op deze periode, waarin we zoveel sterker werden en nog meer hebben gevoeld hoe ver onze liefde voor elkaar gaat.
Liefs,
Claudia
reacties (0)