Goedemorgen lieve meiden,
Sorry, ik liet wat lang op me wachten met een nieuwe blog. Inmiddels is het 6 december, de dag waarop onze Goedheiligman weer op de boot stapt en terug naar Spanje gaat. Voor mij is het weer een dag dichterbij de heilige datum 12-12-12, want dan krijgen we de bloedtest. Als ik voor die tijd nog niet ongesteld ben, ben ik al zo dankbaar.
Vorige week dinsdag werden er dus 2 kleine embryootjes van goede kwaliteit in m'n buik geplaatst. Ze zijn dus al even bij me en ik hoop dat ze nog veel langer bij me blijven. Maar zoals de vorige keer bleek: je kunt er niks van zeggen. Geen enkel kwaaltje of geen enkel symptoom is betrouwbaar, door alle hormonen die ik afgelopen tijd heb gespoten/geslikt/ingebracht. Klinkt vies, maar zo is het nu eenmaal. Je wilt niet weten wat voor zooi in naar binnen heb gewerkt, maar: alles voor ons grote doel, onze grote droom.
Wat deze keer wat anders was, was dat ik op dag 5 (zaterdag) 's avonds heel veel buikkramp had. De ochtend daarna twee ieniemienie druppels bloed. Bijna niet te zien met het blote oog. Verder niets!
Over het algemeen voel ik me goed, ik ben 's avonds alleen helemaal kapot. Lig al vroeg te slapen, daar waar ik vroeger lang opbleef en niet kapot te krijgen was. Allemaal te wijten aan de medicijnen, denk ik. Het is een kwestie van wachten, meer kunnen we niet doen.
Vorige keer werd ik (omgerekend) op dinsdag ongesteld, dus dat is na vandaag nog 4 dagen. Ik hoop zo dat ik het tot 12-12-12 red zonder bloed!
Het is spannend, maar ik duim, ik hoop en ik bid. Ik voel me sterk, ik hoop gewoon zo dat ik nu echt mama mag worden, na al die jaren.
Liefs,
Claudia
reacties (0)