Lieve meiden,
Wat werd het spannend, vanochtend. Eerst om 10.20 uur een acupunctuurbehandeling gehad en daarna op naar het ziekenhuis. Mijn mannetje was zichtbaar gespannen, we zouden ook te horen krijgen hoeveel van de 8 embryo's het gered hadden vanaf zaterdag.
Om 11.30 uur stond de afspraak en laat nu net vandaag het spreekuur uitlopen waardoor we pas om 12.00 uur naar binnen werden geroepen. Onderkleding uit en daarna de kamer binnen (die heb ik nu zo vaak gezien de laatste tijd). En toen de glimlach van de arts: 4 hadden het prima gered en waren allemaal geschikt voor terugplaatsing. De beste daarvan hebben ze als uitverkorene uitgeroepen en die zou teruggeplaatst worden.
Eerst een check van onze paspoorten of wij inderdaad meneer & mevrouw van L. zijn en of het embryootje dus daadwerkelijk van ons was. Daarna weer op de stoel, met de benen wijd (ook daar schaam ik me niet eens meer voor, het went na al die ziekenhuisbezoeken, echo's, punctie etc) en toen kwam de eendenbek. Daarna van achteruit de kamer het slangetje met 2 luchtbellen en daartussen ons kleine 'kindje'. Wat maf!!!!
Het slangetje hup, erin, en toen spoten ze wat vloeistof en daar zit hij/zij: ik hoop dat ie zich goed vastklampt, ik zal heel goed voor hem / haar zorgen. Nu ga ik lekker op het gemakje doen, voelt beter als ik gewoon even rust neem. Ook al heeft het weinig invloed, het lijkt me niet goed om nu druk te gaan poetsen.
En nu breken de wachtweken aan. Ik bid iedere dag en ik hoop dat het ons gegund mag zijn om een eigen klein wondertje te krijgen. We zullen hem of haar alles geven wat we in ons hebben. Een leven vol liefde...
5 september mag ik testen in het ziekenhuis, bidden jullie mee dat ik voor die tijd niet ongesteld word?
Liefs,
Claudia
reacties (0)