ICSI 1 - week 1 zit erop

Ha lieve meiden!

Een korte update van mijn kant, de tijd vliegt voorbij, we zijn alweer een maand getrouwd en de eerste week van deze behandeling zit er alweer op. En het valt me niet tegen moet ik zeggen.

Ik merk duidelijk een verschil met ICSI poging -1, van vorige keer (februari/maart/april). Toen zaten we vanaf 10 oktober in de medische molen en hadden we vanaf dat moment iedere week wel iets in het ziekenhuis. Onderzoekje hier, afspraak daar, angst, onzekerheid, verdriet, terugslag, definitieve uitslag, start met de ICSI-behandeling, het hele proces en uiteindelijk geen punctie. Daarna hoorden we definitief wat de oorzaak is van ons vruchtbaarheidsprobleem. We wisten al dat het zaad van mijn mannetje niet goed was, dat het echt heel weinig zaadcellen waren. Een arts in Nijmegen heeft alles verder onderzocht en kwam in mei met zijn conclusie: tijdens de bevruchting 28 jaar geleden is er iets fout gegaan. Bij de celdeling is er iets gebeurd met een Y-chromosoom, wat ervoor heeft gezorgd dat mijn lieve lieve man verminderd vruchtbaar is. We weten nu ook zeker dat als we een zoon mogen krijgen, hij dit ook heeft. Ook dat was een verschrikkelijke uitslag.

Nu zijn de batterijtjes weer helemaal opgeladen na een onvergetelijke maand. De bruiloft, de huwelijksreis, en het besef dat we weer actief aan het verwezenlijken van onze droom gaan werken geven ons energie. En ik heb minder last van de hormonen. Vorige keer was ik moe, uitgeput, verdrietig van alles. Nu voel ik me veel sterker en ik weet wat ik kan verwachten (althans: tot aan de punctie). Ik heb sinds gisteren (dag 6 Lucrin) wel meer last van hoofdpijn en steken achter m'n oog, maar dat had ik vorige keer ook. Kan gewoon werken en voel me echt wel ok. Nu is het wachten totdat ik ongesteld word, waarschijnlijk vandaag of morgen want zondag heb ik de laatste pil op. Dan start ik dus deze week met Gonal F, zodat de eitjes weer gaan groeien.

We gaan ervoor, en gaan vechten voor een wondertje.
Liefs,

Claudia