Ongesteld, morgen Gonal F (ICSI)

Lieve meiden,

Tijd voor een kleine update. Wat gaat de tijd toch snel! Morgen nog maar 100 dagen tot de bruiloft, ik kan echt niet meer wachten. Vandaan één van de 3 magazines naar de drukker verstuurd, dus dat is iets minder stress. Dat voelt goed. Ik sluit nu mijn computer pas af, maar dat geeft niet voor een keer. Morgenochtend moeten we weer naar het ziekenhuis voor de uitslagen van de bloedtest. Ook brengen we de uroloog een bezoekje, om een hormonale afwijking bij mijn vriend uit te kunnen sluiten.

Ik ben nu ruim een week aan het spuiten met Lucrin. Dat gaat ok. Het valt me 'mee', ik raak gewend aan het spuiten. Vorige week wel één keer in mijn spier gespoten, geen pretje kan ik je vertellen. Heb niet zo heel veel vel, dus een plooi maken was lastig. Ach ja, nu weet ik hoe het werkt! Ik ben zaterdag gestopt met de pil, en daarna was het wachten tot ik ongesteld werd. Dat moest binnen een week na het stoppen gebeuren. En ja hoor, vanochtend om 11.00 uur waren de duivels daar, dus ik was redelijk opgelucht dat dat gewoon binnen de gestelde termijn gebeurde.

Zoals me verteld werd, belde ik meteen naar het ziekenhuis. Ik zit nu op cyclusdag 1, dat betekent dat ik morgen start met de 2e dagelijkse spuit, de Gonal F. Ik maak als het ware een cocktail van de Lucrin en Gonal F, voel me net een verslaafde met al die naalden om me heen. Maar goed, het is allemaal voor een goed doel.

Wat merk ik van de hormonen? Dat is een lastige vraag om te beantwoorden. Ik ben 2 weken niet fit geweest, echt een griep, het virus waar heel Nederland mee rond liep. Toch ben ik gewoon doorgegaan met werken, ik wil me niet afzonderen thuis en me depri gaan voelen. Alleen thuis zitten betekent tijd hebben om na te denken en mezelf te pijnigen, en daar pas ik nu voor. Liever alles volplannen, gaan en gewoon doen wat we moeten doen. Ik voel me  zo sterk, wie had dat gedacht???

Vreemd dat je meegaat in zo'n heftig proces, dat het normaal wordt, dat je wakker wordt en naar bed gaat met het schema, met de medicijnen, met de gedachten. We hadden nooit gedacht dat we zo ver moesten gaan om onze wens in vervulling te laten gaan. Maar we hebben er alles voor over. Nu hopen dat het lot ons gunstig gezind is. Ik hoop het zo, we zouden er zoiets moois van kunnen maken samen. Zelfs de namen hebben we al bedacht. Hopelijk mogen we die naam ooit aan een kleintje geven, ons kleintje.

Nu is het afwachten, volgende week vrijdag (30 maart) is de eerste FM (follikelmeting) gepland. Met een inwendige echo kijken ze naar de grootte en hoeveelheid eitjes. Afhankelijk daarvan kunnen ze de medicijnen aanpassen. Wanneer ze zien dat de eitjes bijna springen, geven ze een seintje. Dan moet ik nóg een spuit zetten, De Pregnyl. Die komt heel nauw. NIet lang daarna volgt de punctie. Dat is het moment van de waarheid voor ons... Dan komt het erop aan. Dat zal over 2 a 3 weken zijn. Erg spannend dus. Mijn lieve vriendje doet er alles aan om op dat moment zo goed mogelijk te kunnen zijn qua zaad. Hij drinkt niet, sport veel, eet gezond. Vind het erg om hem zo te zijn, hem pijn te zien hebben.

Liefs,

Claudia