Ik denk van niet...
Zoals jullie weten ben ik vandaag beland op dag 28. De afgelopen dagen had ik echt het gevoel dat ik zwanger was: vanaf vorige week zondag was ik echt al erg misselijk, tot kokhalzen aan toe. Alles erop en eraan: misselijkheid, duizelig, zwart voor m'n ogen wanneer ik op wilde staan, pijnlijke tepels, moe... Ik durfde het niet te geloven en hoopte er stiekem wel op. Aangezien mijn eerste cyclus zo lang duurde, weet ik nu niet goed waar ik aan toe ben. Ik verwacht wel een dezer dagen ongesteld te gaan worden, maar wanneer? Ik weet het niet. Mijn misselijkheid is verdwenen, mijn tepels blijven pijn doen.
Ik wil mezelf beschermen en nu nog niet testen. Aan de andere kant: hoe groot is nu de kans om daadwerkelijk zwanger te worden in ronde twee? Mijn hoop is te groot, mijn teleurstelling straks des te groter. Dat moet ik niet willen. Ik ben 25 jaar, dolgelukkig, en moet me erbij neerleggen dat ik gewoon moet wachten. Dat kan ik, want ik ga zaterdag pas testen. En als ik ongesteld word, dan kan ik weer door en is de focus weer even verschoven naar de orde van de dag: werk, de hond, ons huisje, de weekendjes. Nu spookt het maar door mijn hoofd en kan ik het maar moeilijk los laten. Wie weet gaat dat over een tijdje beter.
Het zwangere gevoel is dan ook afgenomen, misschien om dat ik wat afstand wil nemen. Mijn lieve vriend is er ook veel mee bezig en hoopt op een zwangerschap, fijn om te merken dat hij er ook echt aan toe is. Volgende week wordt hij 27... Een mooie leeftijd... Ben zo benieuwd hoe iedereen ooit zal gaan reageren, als het ons gegund mag zijn. Dat zeg ik er steeds maar bij, want ik besef me maar al te goed dat het niet vanzelfsprekend is om een zwangerschap mee te mogen maken. Bij mijn mama heeft het meer dan 4 jaar geduurd. Mijn zusje werd echter door de pil heen zwanger. Dus ja, wat het lot met mij in petto heeft? Ik zal het zien, maar ik wens ooit mama te mogen worden en al mijn liefde te geven aan een kleintje.
Liefs en slaap lekker...!
reacties (0)