Rare mailtjes

Soms moet je ze schrijven, rare mailtjes of brieven. Ik had er vandaag zo één. 

Aan: Semenbank
Onderwerp: Reservering donorsperma
Geachte meneer / mevrouw,
In reactie op uw schrijven van 3 december 2013 zien wij af van reservering van de rietjes donorsperma voor een eventuele volgende zwangerschapswens. 
Wij hebben de hoop dat één van onze cryo's een volgende zwangerschapswens mag vervullen. Mocht dit niet het geval zijn houd het traject voor ons op en zullen we geen gebruik maken van de gereserveerde rietjes die op dit moment bij de bank opgeslagen liggen. 
Met vriendelijke groet, 

Raar om zo iets met een mailtje te moeten regelen. Als of je het hier over een kledingstuk hebt dat je wilt retourneren of zo. 

Wij kregen begin december een brief met daarin de keus de rietjes donorsperma die voor ons bij de kliniek opgeslagen liggen nog een jaar te reserveren. Als we dat wilden dan zouden we daar begin januari een rekening over ontvangen. 
Nu is de rekening van €60,- niet zo zeer wat me dwars zit. Hoewel ik het wel raar vind. Toen we, nu ruim drie jaar geleden, in aanmerking wilden komen voor donorsperma bij onze kliniek hebben we daar onder andere €600,- 'entree kosten' voor moeten betalen. Dat was mede om de opslag te bekostigen. Nu krijgen we iets meer dan een jaar na de geboorte van onze dochter een brief dat we reserveringskosten moeten betalen over de voor ons gereserveerde rietjes. Dat voelt toch niet helemaal juist.
'Mede door de schaarste van donorsperma, zijn wij genoodzaakt,' zo staat er, 'per januari 2014 een bedrag van €60,- per jaar in rekening te brengen voor deze reservering,'
Ik kan begrijpen dat de kosten voor opslag van donorsperma te hoog worden als iedereen zijn rietjes, zonder ze ooit te claimen, maar in de vriezer laat liggen, misschien is er op een gegeven moment gewoon te weinig ruimte. Maar hier wordt gesproken over een tekort, dus ruimte zat.
Het sturen van een rekening zal mensen vast motiveren hun 'rondslingerende sperma' uit de vriezer te halen en dat op die manier andere mensen geholpen kunnen worden. Als je al 5 jaar sperma in de vriezer op je ligt te wachten dan is zo'n brief, denk ik, heel terecht. Zeker als je niet van plan bent daar ooit nog iets mee te doen. Misschien kan jouw donor nog andere gezinnen helpen bij hun kinderwens. Maar onze kleine meid is nog geen 15 maanden, zo veel haast zal het toch niet hebben? Dan voelt zo'n brief toch wel een beetje als geldklopperij. 

Voor ons was de beslissing geen gebruik te maken van deze reservering al tijdens de zwangerschap van Camille genomen. Lieve is, tegen de tijd dat we invulling proberen te geven aan onze wens voor een tweede kindje, te oud voor nog een IVF ronde. Misschien dat de artsen in de kliniek het dan nog wel willen doen, ze zal dan 41, zo niet 42, zijn, maar wij willen dat zelf niet.  

Ik heb vandaag toch even getwijfeld over het 'reservering donorsperma-mailtje'. 
Lieve is er heel stellig in. Er liggen nog 12 kansen op ons te wachten in de kliniek. Voor haar is het, als het gaat om een tweede kindje, niet de vraag of, maar wanneer.
Ik ben er wat minder zeker van. Wat als het niet zo is? 
Ik dacht ineens 'ik ben nog maar 30, ik ben nog hartstikke jong. Als blijkt dat de cryo's op zijn en we misschien toch deze rietjes nodig hebben ben ik net 31 geworden. Als ik dit mailtje schrijf houd het, na de cryo's, echt op. Dan zijn er geen kansen meer.'
Alleen gaat het niet om hoe oud ik ben. Het is Lieves leeftijd die telt. We zullen de rietjes nooit nodig hebben. Mijn genetisch materiaal is niet geschikt als bouwsteentje voor een kindje. 
Die keuze hebben we jaren geleden gemaakt. Ik sta daar voor de volle 100% achter. 
Elke keer als ik naar Camille kijk ben ik zo trots dat zij ook het kindje van Lieve is en dat ik haar heb mogen dragen. Dit was voor mij de enige manier om, zonder grote risico's, zwanger te worden van een gezond kindje. Dat is hoe mijn rationele kant naar dit alles kijkt.

Toch is zo'n raar mailtje even confronterend en emotioneel. Ik zal, als de cryo's op zijn, nooit meer zwanger zijn van een ander kindje.
Dat idee is toch wel een beetje triest. Als of je afscheid neemt van iets. Iets, een kans, een mogelijkheid. Ik vond het idee dat er in de vriezer van onze kliniek iets voor ons lag, ook al zouden we het niet kunnen gebruiken, op een vreemde manier wel geruststellend. 

Ik hoop dat hetgeen waar wij nu afscheid van hebben genomen een ander stel heel erg gelukkig mag maken.
Het is goed zo.