Laatste controle

Van de week hadden we bij de gynaecoloog de laatste zwangerschapscontrole. We waren veel te laat in het ziekenhuis. Er was een grote brand in de stad en echt al het verkeer stond muurvast. Gelukkig was het geen probleem en waren, volgens de assistente, zo'n beetje alle patiënten te laat. 

We hebben het hoe en wat rondom de keizersnede nog even doorgesproken. Gelukkig hadden Lieve en ik nog wat vragen waardoor het operatieformulier op het scherm kwam. Hier stond bijvoorbeeld niet op dat ik een latexallergie heb, allergisch ben voor pleisters en bepaalde pijnstilling. Slordig, dat moest zelfs de arts toegeven.
Laat wel zien dat je als patiënt héél erg goed moet opletten!

Ik kon nu vragen wie mij ging opereren. Helaas is dat toch niet één van de artsen waarbij ik al die maanden op controle ben geweest. De arts die het wel gaat doen heb ik, geloof ik, in een heel ver verleden, nog voordat we met de IVF begonnen, wel een keer gezien. Maar helemaal zeker ben ik daar niet van.
Op zich maakt het me niet zo veel uit wie me gaat opereren. Ik neem aan dat ze het allemaal kunnen... Toch voelt het fijner als je diegene een beetje 'kent'.

Ik had niet verwacht dat ik de geplande datum zou gaan halen. Ik heb maanden een 'voorgevoel' gehad dat die operatiedatum heel mooi gepland was, maar dat onze dochter toch echt haar eigen plan zou trekken. Na die twee opnames in het ziekenhuis, de voorweeén, de ontsluiting en bloedverlies leek ik daar gelijk in te krijgen. Maar het rommelt al weken en het zet niet door. Zo als het er nu uit ziet ga ik de geplande datum toch redden. Natuurlijk kan ik als nog spontaan in de weeën schieten, maar dat voorgevoel dat ze eerder komt is weg.
Ik denk dat ik toch de volledige tijd vol moet maken.

Ergens hoop ik dat ze zichzelf toch spontaan aandient. Zij geeft dan aan dat ze er helemaal klaar voor is en ik zou dat laatste stukje waarbij je lijf aangeeft dat het tijd is toch (een beetje) mee willen maken.
Het is dan (voor mijn doen) helemaal 'af'.

Het is toch best wel spannend allemaal.
Zal het allemaal wel goed gaan?
Hoe zal ze er uit zien? Hoe zal ze voelen? En ruiken?
Zal ze helemaal gezond zijn?
Hoe gaan we het doen als mama's?
Zal ik het wel goed doen?

Deels zou ik willen dat ze er nu is en veilig tegen me aan ligt.
Aan de andere kant kan ik me er nog amper iets bij voorstellen.

Ik krijg nog een brief of een belletje van bureau opname over het verdere hoe en wat volgende week. Het komt nu wel heel snel dichterbij allemaal. 

Lieve heeft vakantie en blijft nog dik vier weken thuis. Ik vind het echt super fijn. We zijn echt aan het genieten van de laatste dagen met zijn tweeën.