De grote 20 weken show
Afgelopen maandag mochten wij ons in het ziekenhuis melden voor de 20 weken echo. Ook deze echo was een uitgebreide GUO waarbij alles aan het kindje goed wordt nagekeken.
Hoewel de vorige echo helemaal in orde was waren we voor deze echo ook een beetje gespannen. Wat als ze nu wel afwijkingen zien?
Natuurlijk probeer je daar niet te veel over na te denken. Maar door het ons de afgelopen jaren op weg naar een kindje vergaan is hebben we wel geleerd niets meer als vanzelfsprekend te zien.
De echobeelden lieten meteen een hele show zien. Onze dochter was koprollen aan het maken en haalde halsbrekende acrobatische toeren uit. Ze was druk aan het boksen en schoppen.
'Een druk kindje' volgens de echoscopiste. Dat ik haar zo veel voel bewegen is dus geen wonder en volgens de echo-mevrouw een heel goed teken.
Alles werd weer helemaal nagelopen. Hoofdje, hersenen, het ruggetje, gezichtje, hartje, nieren, handjes, voetjes... Alles helemaal zoals het hoort te zijn. De groei is goed en er waren geen bijzonderheden te zien.
En... Het is nog steeds, zeker weten, een meisje. Toch ook wel fijn om te weten.
De echoscopiste liet nog een paar mooie plaatjes zien. Onze dochter had op een gegeven moment de hik. Grappig om dat op de echo te zien. Ze had er duidelijk geen last van. Ze ging uiteindelijk rustig liggen met haar duimpje in haar mond terwijl ze met het andere handje aan haar oor wriemelde.
Op zo'n moment voel ik me zo verliefd.
'De dokter zal tevreden zijn vrijdag'. Zei de echoscopiste.
Vandaag moest ik in het ziekenhuis zijn voor de gewone zwangerschapscontrole.
'Kom even liggen, dan doen we even een flits-echotje.' Zei de arts.
Dat is toch wel het voordeel van in het ziekenhuis onder controle zijn. Fijn om even naar je kindje te mogen kijken. Het zag er weer prima uit.
Nog even bloedprikken en niet veel later stonden we al weer buiten.
Nog even bloedprikken en niet veel later stonden we al weer buiten.
Ik mag weer vier weekjes wegblijven.
reacties (0)