Nesteldrang

De streepjes van de Sensitestjes worden elke dag donkerder. Ik heb een heel rijtje testjes onder elkaar geplakt. Elke dag plak ik er een nieuw testje bij en schrijf de datum, het moment van testen en hoeveel weken en dagen zwanger op. Ik geef het toe, ik ben af en toe een beetje een neuroot. 
Vanmorgen hebben we de Predictor uit de la gehaald. Die was echt overduidelijk! Ik heb een fototje in mijn album gezet.

Langzaam begint het idee dat het wel eens raak kan zijn hier te landen. Hoewel we nog steeds erg voorzichtig zijn en niet echt blij durven te zijn. We zijn heel erg bang dat het als nog mis gaat. Door al die tijd in de Medische Malle Molen raak je je naïviteit wel een beetje kwijt.

Vrijdag en gisteren had ik wat bruin verlies. Het was echt oud bloed. Ik weet dat het vaker voorkomt bij beginnende zwangerschappen. Toch maakte ik me er heel veel zorgen over. Ik was zo bang dat dit het begin was van heel veel teleurstelling en verdriet. Gelukkig was het vandaag (zo goed als) weg. Ook was het testje weer duidelijker.
Mijn gevoel zegt dat het goed zit. Mijn verstand vertelt me alleen zo veel akelige dingen.
Ik ben zelf docent verpleegkunde. Ik weet zelf heel goed wat wanneer kan gebeuren en wat het betekend. Ik kan het ook heel goed aan anderen uitleggen. Maar zelf... Als het over mijn eigen zwangerschapswens en kinderwens gaat heb ik niets aan al die kennis en maakt het me alleen maar onzekerder.

Lieve is ondertussen ook lief bezig. Naast dat ze super lief voor me is, me geen vinger laat uitsteken in huis en me zo erg vertroeteld dat je er bijna kriebelig van zou worden is ze nu bezig met de 'voorjaarsschoonmaak?'. 
Alle papierhandel wordt op dit moment uitgezocht, dozen opgeruimd, het huis blinkt.
Ze zei net; 'Jammer dat je geen ei legt, anders was het nest nu klaar.'