I gotta have faith

Tweede kerstdag hadden wij een afspraak in de kliniek. Een uitgangsecho is weer eens iets anders dan gourmetten met de familie. 
Het was rustig. Ze deden die dag alleen de afspraken die cyclus gebonden zijn. Achter de balie bracht de assistente, getooid met kerstmuts, de stemming er in. De arts die spreekuur had bleek de dokter te zijn waarmee we zo in de clinch hebben gelegen. Ik werd meteen nerveus toen ik hem zag. We hebben geen vertrouwen meer in die man.

De uitgangsecho bij Lieve zag er goed uit. Rechts zit een cyste, maar daaromheen staan zo'n 6 eicellen klaar. Links is alles in orde, daar zag hij ongeveer 12 follikels.
Nu weten we dat deze getallen niet alles zeggen, want de vorige keren kwamen we ook (ondanks cystes ed.) rond de 30 uit. Deze aantallen zeggen ook niet alles, uit die 30 follikels kwamen 11 goede eicellen te voorschijn. Laten we zeggen dat het begin is in elk geval goed is.

We moeten deze rond gaan spuiten met Puregon. De kliniek is van Gonal F overgestapt op dit middel. We starten met een begin dosis van 150EI. We zijn benieuwd hoe Lieve hier op gaat reageren.
Lieve had goed gereageerd op de Provera. Het baarmoederslijmvlies was nu mooi dun. Bij mij had het maandag nog helemaal niets gedaan. Volgens de arts maakte dit niets uit. Misschien krijg ik nog een ontrekkingsbloeding of niet. Of het nu goed zal gaan tot de terugplaatsing kon hij niet zeggen. Zonder bloeding kon het als nog goed gaan. Sterker nog, het maakt volgens hem niet uit. Er kwam een vage uitleg waar ik zelfs met mijn verpleegtechnische achtergrond weinig van begrijp. Ik zal hem jullie besparen. Garanties of het goed zou gaan kan hij niet geven. Het liefste zou hij alle embryo's in laten vriezen en terug plaatsen op een moment dat het baarmoederslijmvlies zo optimaal mogelijk is.
'Maar, een verse terugplaatsing heeft veel meer kans op slagen dan een cryoterugplaatsing.' zei ik. Daar was de arts het niet mee eens. 'Kijk' zei hij. 'Als je één embryo terug plaatst heb je 30% kans dat dit slaagt. Er komen 3 verse embryo's mee uit Dusseldorf.' Hij tekent op een papiertje drie streepjes. Eén plaatsen we terug, de andere twee gebruiken we niet en die gooien we weg.' Hij kruist de twee streepjes op het papiertje door.
We werden er stil van. Weggooien? Na alle pijn en moeite gooien ze embryo's weg? We vroegen ons al af wat ze met de verse embryo's deden die ze niet gebruiken. Als nog invriezen dachten we. Weggooien?! 
'Als we alles invriezen hebben al die drie embryo's 10% kans van slagen. Samen is dat ook 30%.' Wat een onzin! Dit is echt de meest waanzinnige berekening ooit! 
Naast opmerken dat we deze keer twee embryos terug willen laten plaatsen hebben we maar niets gezegd. We hadden in de wachtkamer al afgesproken dat we niet weer in discussie gingen met deze arts.

Bij de apotheek had ik na het gesprek met de arts heel even de tranen in de ogen staan. Alles gaat weer zo rommelig, het lijkt er op dat alles nu al mis gaat, alles is zo onzeker, het gaat niet zoals het hoort te gaan, stomme dokter, het is allemaal zo moeilijk... Pfff!
Ik ben aan de Progesteron en dat zijn enorme PMS hormonen.
Gelukkig heb ik Lieve die dan alles weer even in het juiste perspectief zet. Ik moet vertrouwen hebben. Ik voelde me tien minuten later al weer goed.

Soms heb je dan opeens een passend liedje in je hoofd....