Wat een marteling!
Gelukkig! We zijn weer thuis! Ik heb even getwijfeld of ik dit in dit blogje eerlijk moest zijn over hoe het is gegaan vanmorgen... Ik wil mensen die ooit nog een punctie hebben niet afschrikken. Je kan de meest gruwelijke verhalen op internet lezen.
Na overleg met Lieve heb ik besloten dit toch te doen. Voordat ik van wal steek... De vorige punctie heeft Lieve heel goed doorstaan. Ze heeft toen wel geteld 3 keer auw! gezegd en was binnen tien minuten weer op de been. Al met al heeft Lieve er weinig last van gehad.
Hoe deze punctie vandaag is gegaan is echt een uitzondering. Meestal doet het niet zo veel pijn. Dus voor de mensen die dit lezen en ooit nog een punctie moeten hebben... Weet dat dit helemaal niet zo hoeft te gaan!
Vanmorgen om kwart over zeven in de auto naar Elsendorp. Lieve had gisteren avonddienst en moest tot half één werken. Het was voor ons dus een kort nachtje. Naar verhouding nog redelijk fris in de auto naar de kliniek. Verkeer dat meezat dus we waren er veel te vroeg. Gelukkig was iedereen daar al aanwezig dus ze konden gelijk beginnen.
Lieve op de tafel, infuus er in, Dormicum erbij. Lieve voelde dat meteen aankomen. De punctie kon beginnen. Daarna ging alles eigenlijk gelijk al anders dan de vorige keer. Lieve voelde het aanprikken van de follikels heel erg. Deed bij elke keer prikken pijn. De follikelfvloeistof liep niet goed door in het systeem, ze moest meerdere keren prikken voordat ze in de follikel zat. Lieve had zo veel pijn dat ze meerdere keren is gestopt. Ze kroop zowat van de tafel af.
Ik voelde me zo machteloos terwijl ik toe keek hoe Lieve daar ellendig lag te zijn. Ik had op dat moment zo met haar willen ruilen. Niet dat ik denk dat ik dit beter had doorstaan... Meer uit een gevoel dat ik zou willen dat ik het voor haar kon doen. Maar ja, zo werken die dingen niet.
24 follikels zijn dan een hele lange zit. Gelukkig kwam er eindelijk een einde aan. Lieve helemaal in tranen. Ze was bang dat ze een pieperd was. Nou, nee hoor. Het ging uitzonderlijk moeizaam. Lieve is echt een Bikkel!
Onze 'vaste' arts deed deze punctie en is echt een schatje. Ze kwam in de rustkamer nog even langs een zei dat een deel van de follikels niet rijp was. Dan zit je als het ware in een half volle ballon te prikken. Het aanprikken was bij een deel heel erg moeilijk. Ook lag een deel van de follikels boven in de eierstok en dat is een lastige en gevoelige plaats.
Ze gaf ook aan dat het zou kunnen dat het resultaat minder is dan gewenst. Het zou goed mogelijk zijn dat een deel van de eicellen niet rijp is en niet bevrucht kan worden.
Ik hoop zo dat deze marteling niet voor niets is geweest! Ook hoop ik zo dat we dit op deze manier niet nog eens moeten doen.
Morgen om 11 uur mogen we met Genk bellen over hoe veel eicellen zijn bevrucht, wat de schade is met de niet rijpe eicellen en wanneer we de terugplaatsing hebben.
Vandaag doen we het verder even rustig aan.
24 follikels zijn dan een hele lange zit. Gelukkig kwam er eindelijk een einde aan. Lieve helemaal in tranen. Ze was bang dat ze een pieperd was. Nou, nee hoor. Het ging uitzonderlijk moeizaam. Lieve is echt een Bikkel!
Onze 'vaste' arts deed deze punctie en is echt een schatje. Ze kwam in de rustkamer nog even langs een zei dat een deel van de follikels niet rijp was. Dan zit je als het ware in een half volle ballon te prikken. Het aanprikken was bij een deel heel erg moeilijk. Ook lag een deel van de follikels boven in de eierstok en dat is een lastige en gevoelige plaats.
Ze gaf ook aan dat het zou kunnen dat het resultaat minder is dan gewenst. Het zou goed mogelijk zijn dat een deel van de eicellen niet rijp is en niet bevrucht kan worden.
Ik hoop zo dat deze marteling niet voor niets is geweest! Ook hoop ik zo dat we dit op deze manier niet nog eens moeten doen.
Morgen om 11 uur mogen we met Genk bellen over hoe veel eicellen zijn bevrucht, wat de schade is met de niet rijpe eicellen en wanneer we de terugplaatsing hebben.
Vandaag doen we het verder even rustig aan.
reacties (0)