Tussen vrees en hoop (Corona Update China)
O wat voelde ik mij slecht. Ik, die altijd riep dat je mensen niet naar je huis moet laten komen, en dan vlak voor ze er zijn afzeggen. Want dan zijn ze uren onderweg geweest voor niks. Ik had het nu zelf gedaan - of eigenlijk laten doen. Mijn vrouw had een werkster besteld maar op last van mij op het laatste moment weer gecancelled. Corona brengt het slechtste in de mens naar boven.
Maar echt - het is nog te vroeg. Alle maatregelen in Peking zijn nog gewoon van kracht.
Toch is er wel wat veranderd. Het besmettingsgevaar komt nu alleen nog vanuit andere landen, in plaats van andersom. Er komen nog maar een paar vluchten per dag China binnen, momenteel. Alle nieuwe gevallen zijn mensen 'van buiten'. En blijkbaar zijn het er nog genoeg om alle maatregelen voorlopig nog overeind te houden.
De autoriteiten hebben intussen wel een versoepeling uitgevaardigd. Sinds een week hoeven we alleen nog mondkapjes op als er in een straal van 1 meter iemand anders is. Maar als je nu op straat kijkt, zijn de ongekapte mensen nog steeds op de vingers van 1 hand te tellen. De mensen zijn ofwel gewend om permanent gemondkapt door het leven te gaan, ofwel ze zijn nog steeds te bang. Corona - als je een ernstig geval bent - is echt geen grap, weten we nu maar al te goed.
Maar voor werksters is het echt nog te vroeg. Het voelt niet safe. Pas als de regering onze woongemeenschap (compound) weer open gooit, mijn werk zegt dat ik weer met de bus of metro mag komen en de scholen weer open zijn, mag de werkster wel weer komen. Of mag ik naar de kapper. Of mogen - sorry - MOETEN we weer naar schoonmoeder.
Wel zijn we vorig weekend verder de deur uit geweest dan ook. Helemaal naar het winkelcentrum! Of beter gezegd, naar de sportwinkel. Want nu het weer mooier word, moet een speciale wens van papa in vervulling gaan: Lotus gaat leren fietsen. Gelukkig is ze er zelf ook aan toe. Klasgenootjes die vrolijk voorbij komen fietsen en Lotus op haar te kleine fiets met zijwieltjes - dat kan natuurlijk niet zo blijven. Hopelijk leert ze het voordat het weer bloedheet is deze zomer. Jammer genoeg is het echt lastig om voorovergebogen mee te rennen en dat ding met kind erop overeind te houden, dus de oefentijden zijn nog beperkt tot een paar keer tien minuten in het weekend. Benieuwd of dat gaat lukken.
En zo gaat het leven langzaam, heel langzaam toch weer verder dan alleen maar corona dit en corona dat. Voor mijn gevoel kan het leven hier in Peking binnen een paar weken weer normaal zijn. We zullen zien!
Ondertussen in Nederland en Vlaanderen echter... jullie moeten het ergste nog krijgen. Heel leuk al die grappen en grollen op Whatsapp, maar je zit nu nog in een fase dat alles nog 'interessant' is. Dat is binnenkort voorbij (voor sommigen nu al denk ik). Dus doe je best om de goede moed (en de humor) erin te houden! Ik weet het - klinkt heel stom voor diegenen die zonder inkomen zitten, of een baan dreigen te verliezen of al kwijt zijn. Of - erger nog - die iemand in hun omgeving hebben die corona heeft. Die hebben het nu echt moeilijk. Zorg voor elkaar en blijf dat doen!
Heel veel sterkte!!
reacties (23)