Zal blij zijn als het voorbij is

Morgen is het zover: de begrafenis. De afgelopen dagen zijn mijn vader, mijn broer en ik continu bezig geweest met dingen regelen. Gelukkig had mijn moeder een uitvaartverzekering - niet alleen gelukkig vanwege het geld, maar ook omdat we nu keurig begeleid zijn. Zonder Maddie zouden we niet weten wat we hadden moeten beginnen. 

Toch was het erg veel werk om alles op tijd bedacht en geregeld te krijgen. Het echte besef dat mijn moeder echt nooit meer terugkomt, is er eigenlijk nog niet, ook al heb ik haar in de kist zien liggen en vanmiddag geholpen het deksel erop te doen. Heel gek. Het is nog steeds net alsof het niet echt is.

Lotus kan morgen niet mee naar de begrafenis. Ik heb een kinderopvang geregeld. Lotus mag daar morgen naartoe. Het is aan de ene kant leuk voor haar want er zijn andere kindjes, lieve juffrouwen en heel veel speelgoed. Maar aan de andere kant wordt het ook erg moeilijk voor haar omdat papa en mama er niet bij zijn. Dat is ze nog niet gewend. Ik moet morgen speen en Koetje meenemen voor als Lotus papa te veel mist. Ik ben benieuwd.

Ik zal blij zijn als de begrafenis achter de rug is. Dan kunnen we zaterdag eindelijk weer eens wat gezelligs doen. De Vrouw wil naar de stad, schoenen kopen, de bibliotheek ontdekken (ze wil er gaan zitten studeren) en kleren kopen. Lotus wil gewoon aandacht van haar papa. Gaan we zaterdag doen, en we nemen opa mee. Die zal ook wel afleiding kunnen gebruiken.

De komende maanden zijn we nog in Nederland, maar uiteindelijk zullen we toch terug moeten. En dan wordt het huis voor opa toch echt heel, heel erg leeg...