Hier ben ik weer!

Hallo Bb-vrienden,

Dat is een tijd geleden, maar ik vond dat ik nu wel weer eens van me moest laten horen. Het gaat redelijk goed met me en het contact met mijn ex gaat nu ook redelijk goed. Ik heb nogal wat diepe dallen gehad, maar ik ben er redelijk weer uitgekomen. In Oktober ben ik echt ingestort, oa ook door het stalken van een scharrel van mijn ex. Ik kreeg anti depressiva en hierdoor was ik genoodzaakt te stoppen met borstvoeding. Dit was wel een moeilijke stap voor me, maar ik kon er toch niet meer van genieten. Ik moest iedere week naar de huisarts, want hij wou me goed in de gaten houden. Zag het leven soms niet zitten, dacht dan echt in de auto 'als ik nu tegen die boom aanrijd dan ben ik van alle ellende af.' Ondertussen bleef ik wel gewoon werken, want ja moest toch mijn kind en mezelf onderhouden. Dat is gelukkig wel mijn redding geweest, mijn afleiding die ik nodig had. Dit vond de huisarts heel belangrijk anders had hij me op laten nemen. Na een paar weken kwam ik langzaam uit het dalletje, ik stopte met de medicijnen en ging naar een psychiater. Ik had ook wat gedate en wel leuke contacten op gedaan, maar niks serieus. In november zei mijn ex opeens dat hij me terug wou. Dat was wel ff schrikken, want ik had net mijn leven weer een beetje op de rails. Wist ook echt niet wat ik er mee aan moest, ook omdat er heel veel was gebeurd (zoals dat hij na een week al met iemand in bed lag die zijn dochter kon zijn). Maar goed, hij begon me dus ontzettend te claimen en appte me vaak 's nachts dat hij het leven niet zag zitten en dat hij toch geen goede papa was en dat zijn zoon hem toch niet zou missen. Hierdoor reed ik dus midden in de nacht naar hem toe omdat ik bang was dat hij echt uit het leven zou stappen (Hij loopt al zo lang bij een psycholoog met depressive klachten, later blijkt dat hij add en een persoonlijkheids stoornis heeft). Hierdoor had ik onze zoon dag en nacht, behalve als ik moest werken. Dit werd me toen echt teveel, maar ik bleef op de been met heel veel moeite. Ik had niet alleen de zorg voor onze zoon maar ook nog een hoop zorgen van mijn ex. Ook is hij een keer door de ambulance opgepikt door overmatig drankgebruik. Ik kreeg hem niet meer wakker en hij reageerde nergens meer op. Dus zat ik met hem midden in de nacht in het ziekenhuis. Hij heeft een nacht op de paaz moeten overnachten, maar mocht daarna naar huis. Ik had bij bureau jeugdzorg aan de bel getrokken dat ik het in mijn eentje niet meer trok en ik niet meer wist hoe ik alles geregeld moest krijgen: oppas voor teagan, werk, geld, ex. Daar op gesprek geweest, van kastje naar de muur gestuurd, amk kwam erbij. En steeds werd de deur voor me dicht gegooid. Ondertussen krabbelde mijn ex er boven op en ging het met mij ook weer beter, ik had geleerd te 'overleven'. Totdat het amk weer eens informeerde wie ik als oppas had geregeld tijdens mijn slaapdienst (op de dag dat ik die slaapdienst had) en ik zei dat mijn ex het weer aandurfde om voor teagan te zorgen. Toen gingen alle alarmbellen rinkelen en ze zouden teagan weghalen als ik hem naar mijn ex zou brengen. Daarna is ze gaan informeren en kwam zij tot de conclusie dat mijn ex zodanig was opgeknapt dat hij er wel voor kon zorgen. Maar toen konden ze ineens wel haast maken, maar dan tegen ons. Ook door het kdv is er informatie daar gekomen die op een verkeerde manier op papier terecht is gekomen en wij, vooral ik, in een slecht daglicht werden gesteld. Ik was boos, boos op alles, kdv, amk....Ik voelde me zo onterecht behandeld. Het verslag is dus bij de raad van kinderbescherming terecht gekomen en wij kregen daarvan weer iemand op bezoek. Heel even ging het weer heel slecht tussen mij en mijn ex. Hij had nl weer met die scharrel/stalkster aangepapt, waardoor ik hem echt berdreigd heb dat hij zijn kind nooit meer zou zien als hij met haar verder ging. Gelukkig was hij toch verstandig geworden. Hierdoor konden we aan de raad van kinderbescherming laten zien dat het nu zo op de goede weg is en dat we onszelf met hulp er door heen hebben geslagen. En dat hun te laat met hulp kwamen. Ook deze vrouw vond de melding van het amk onterecht en we gaan nog zeker een klacht indienen over de manier waarop het gegaan is. Ook het kdv gaat een klacht indienen. Het is nog niet officieel maar de raad van kinderbescherming gaat geen verdere stappen ondernemen (ook geen gezinsvoogd). Tja en mijn ex wil me graag terug. Ik weet het echt niet. Ik zou graag willen voor teagan, maar er is zoveel gebeurd wat ik nu nog niet los kan laten. Daarbij is mijn gevoel geblokkeerd, ik voel geen liefde op dit moment. En ik vraag me af of we wel bij elkaar passen. Maar het contact is nu wel heel goed en daar ben ik blij mee. Teagan is nog wel vooral bij mij, maar als ik moet werken is hij bij papa of op het kdv. Ik ben sinds kort begonnen met groeps therapie (cognitieve gedrags therapie) om te leren weer wat positiever te denken en niet teveel te doem denken. Want door alles wat er gebeurd is, heb ik wel een soort van 'trauma' overgehouden. En ik had al een rugzakje........

Nou het is een heel verhaal geworden, maar ik ben dus op de goede weg. En nu krijg ik weer kriebels voor een 2e kindje. Ik heb niet echt kunnen genieten in de kraamweken en de tijd erna, waardoor ik verlang om het nog 1 keer te doen, maar dan wel goed. Natuurlijk moet ik deze wens nog even laten liggen, want een stabiele relatie vind ik daarvoor wel belangrijk. Hetzij met mijn ex, hetzij met een nieuwe vlam.

Ik zie dat er ook hier heel veel gebeurd is. Er zijn weer een hoop meiden zwanger, zelfs iemand waar ik het echt niet meer van verwachtte: Gefeliciteerd dames! Geniet ervan! En ook al weer een aantal meiden bevallen: Ook jullie Gefeliciteerd! En geniet van jullie kleine wondertjes.

En nog steeds zie ik treurende berichten van meiden waarbij het nog steeds niet lukt. Mijn hart ligt bij jullie. Geef de moed niet op!

En natuurlijk wil ik ook iedereen bedanken voor alle steun die ik heb gehad!

Oh en natuurlijk mag ik niet vergeten te vertellen hoe het met Teagan gaat. Bijna wordt hij 1 jaar. Hij stapt flink, maar wil nog wel graag 1 vinger van mama of wie dan ook vast houden. Zijn groei gaat iets langzamer, waardoor hij nu nog net in het gemiddelde valt, maar niks om ons zorgen te maken. En het is een lachebekkie, maar hij kan ook ontzettend drammen. Vooral als hij eten ziet, alles wil hij hebben en hij eet dan ook alles (nou ja bijna alles) wat je hem geeft. Hij drinkt uit een rietje en een gewone beker. Hij zegt papa, mama, opa, bah, eten en da. Hij is gek op dieren en vooral het konijn moet het verduren, maar het konijn zoekt hem ook steeds op. Hij doet ook veel na en hij heeft ontzettend goed gevoel voor muziek. Hij staat regelmatig al te dansen in zijn box of aan tafel, zo schattig. Dus zoals jullie lezen gaat het goed met Teagan, ondanks alles. Hij heeft ook al waterpokken gehad en is eigenlijk met alles best snel. Alleen kruipen leek hij even over te slaan. Maar dat gaat hij nu toch langaam doen.

Ik ga proberen weer wat vaker op bb te zijn, want ik heb jullie wel gemist en ben jullie zeker niet vergeten!

Dikke kus Marja