Schuld gevoel miskraam

Hallo allemaal,
een paar dagen geleden heb een miskraam gehad
Ik voel me verdrietig kapot en leeg ookal was ik maar voor
6 weken inverwachtig van een wondertje

Voor wij in verwachting waren van ons derde kindje
Hebben wij getwijfeld of we nog voor een derde kindje wilde gaan
Waarop ik de ene dag dacht ja ik wil dacht ik de andere dag nee het is goed zo
We hebben twee gezonde kinderen en wat voel ik me nu al rijk wel was ik er deze
Zomer vakantie verdrietig over dat ik nu twijfelde ik heb altijd drie kinderen gewild als dat
Ons gegeven was hoe kon ik nu zo in de war zijn ik was daar erg verdrietig over en bleef met het gevoel zitten
Van ja en nee hoewel nee mischien wel wat vaker over stemde
Toch ging het niet uit me hoofd mijn man vindt het allebei goed en leuk en komt zelf uit een gezin
Met een groter leeftijd verschil dus hij zag het wel voor zich nog een kleintje we besloten om er voor te gaan als het lukte
Was het mooi dat we gezegend waren om er nog eens van te mogen genieten en anders mogen we dankbaar zijn
Met wat we al hebben

Wat een geluk het was in een keer raak ik
wist het al voor we de test deden ik voelde me super zwanger
En praatte zo nu en dan al tegen mijn buik
Toen we de test hadden gedaan dacht ik wel even van ojee
En ja hoor toen begon alles in mijn hoofd op zijn kop te staan
Hoe gaan we dit doen kan ik dit wel wordt ik niet weer ziek(in het verleden ziek geweest met mijn ziekte van chrohn tijdens zwangerschap)
En oh wordt het straks wel leuk de kinderen zijn toch wat ouder ze schelen dan meer dan 11,5 en
En was dit wel de juiste keuze of ben ik nu tegen mijn gevoel in gegaan

Ik hield me voor ogen dat het wel goed zo komen met mijn gevoel en dat als het kindje er straks
Zo zijn dat ik er enorm van zou gaan houden net zoveel als mijn andere kids daar hoef je niks voor te doen
Een moeder liefde gaat van zelf!!

Toch bleef ik malen en sta ik de eerste dagen van mijn zwangerschap te trillen op mijn benen
Overdag gaat het beter en ziek ik afleiding maar in de nacht wordt ik wakker en kan ik niet relativeren
En lopen de tranen van mijn wangen vooral als de juf van mijn zoon en dochter een ouder avond hebben en vertellen dat ze het wat moeilijk op school hebben
Denk ik zie je wel het is te veel je moet er voor je andere kinderen zijn
Toen zag ik het even helemaal niet zitten smacht loop ik alleen naar beneden en zit in de hoek van de keuken gestrest en te huilen
Oh ik wil zo graag me verbonden voelen met dit kindje en graag blij zijn waarom ben ik dat nu niet en bid of ik tot rust mag komen
Ik ga die avond na de wc en zie een drupje bloed
Oh nee ik heb mezelf toch niet te druk gemaakt hé dat kan ik mezelf niet vergeven
Rustig blijven nu en bid dat het alsjeblieft niks ergs mag zijn ik lees op internet dat dit natuurlijk helemaal niet goed is al dat stress
Maar het lukte mij niet omdat de baas te zijn vreselijk echt waar vreselijk ik wil dit niet ik wil rust in mijn lijf en hoofd

De volgende dag had ik gelukkig geen bloeding gekregen en kon ik weer wat tot rust te komen de hele week leek het goed te gaan
Ik ging iedere dag op tijd na bed als de kinderen gingen slapen at gezond en begon er steeds meer aan te wennen ja het is toch wel leuk om een kindje Weer te mogen krijgen
Ik maakte me wel zorgen dat ik later wel zo nu en dan wat roze slijm of bloed zag ik belde de vk zij maakte zich niet gelijk zorgen
Dinsdag werd dit wel erger die nacht daar voor voelde ik me grieperig en mijn dochter had heel de avond lopen spugen en ik was zo moe
De vk vertrouwde het toen niet helemaal meer omdat ik steeds meer bloedingen had afgelopen woensdag was het helemaal mis
Ik werd wakker en het zag er niet goed uit ik werd misselijk en viel zelfs flauw

Ik was er heel de dag kapot van ik voelde me leeg en zo verdrietig ik begon er net aan te wennen en er naar uit te kijken ik had zelf over een baby gedroomd die ik veilig in mijn armen had het was prachtig
Nu voel ik me al dagen verdrietig maar vooral schuldig zo schuldig! ik heb me vast de eerste week zo druk lopen maken het is vast mijn schuld
En wat vreselijk dat ik het de eerste week niet eens leuk vondt wat vreselijk dat ik zo heb gedacht ik wilde dat ook niet maar het overkwam me ik kon niet winnen
Van mijn gedachtes maar wat is het vreselijk dat ik nu zelfs me zelf kwijt ben wat is er toch allemaal gebeurt de afgelopen tijd ik snap het niet wat een verdriet
En wat erg dat ik je nu zo mis en dat ik nu denk waar heb ik mij druk over lopen maken!? Ik begrijp het niet! Ik wil je terug....