Nilan 6 weken

3 augustus is Stan vertrokken naar Memphis... Ik zag er enorm tegenop om het allemaal alleen te moeten doen hier thuis met 3 kinderen en herstellende zijnde van de bevalling... Tot nu toe gaat het me nog goed af, al is het wel erg vermoeiend 7 dagen in de week 24 uur per dag alleen ervoor staan met 3 kinderen en een huishouden... En is onze oudste in een moeilijk fase.. Niks is leuk volgens mevrouw, gillen en schreeuwen, niet gaan slapen, enzo enzo...

Gisteren ben ik ook met Nilan en zijn grote zussen naar de wijk geweest, hij weegt al 5530 gram en is 58 cm lang... Ben zo trots op hem, hij groeit zo goed op mijn borstvoeding. Hopelijk blijft het in de vakantie ook goed gaan... Hij heeft ook zijn eerste 2 prikken gehad. Wat was hij zielig die dag... Zijn beentjes deden hem zo veel pijn, en elke keer als hij ze bewoog was het groot verdriet, en was hij moeilijk te troosten... Het moeilijke is dan dat je hem het liefste de hele dag lekker tegen je aan wil houden maar ja de meiden hebben ook zorg en aandacht nodig natuurlijk... Dat vind ik dan wel erg lastig en voel ik me machteloos tegenover hem. Gelukkig kwam zijn peettante en die heeft hem ook getroost, en oma heeft ook wat pogingen gewaagd... Na paracetamol is hij dan toch lekker in slaap gevallen in zijn eigen bedje, niet in het kleine bedje naast mijn bed.. Zijn eigen bedje daar kan ik hem strakker in stoppen en dat hielp tegen het bewegen van zijn beentjes.. Zo wie zo valt het me de laatste dagen op dat hij in zijn eigen kamer in zijn eigen bedje beter slaapt dan bij mij op de kamer, en in een klein ledikant. Hier kan hij zich los wringen en onder de dekens vandaan en dan kan hij zich wakker bewegen en krijgt het wellicht koud... Ik vind het wel jammer en probeer het nog wel af en toe bij mij op de kamer. Voelt wel zo prettig bij mij op de kamer...Verder waren ze op de wijk zeer te vreden, genoeg voeding, mooi rond hoofdje, sterk in nekje, enzo enzo... Beiden hebben we wel spruw en daar worden we voor behandeld, hopelijk gaat het helpen bij Nilan nu nog niet in ieder geval... Tong helemaal wittig... Mijn borsten doen wel minder pijn... Zjn kontje nog erg stuk hopelijk gaat dat ook snel beter.

Stan mist de kinderen heel erg heb ik het idee, hij zegt ook zelf : Hoe meer kinderen hoe moeilijker het wordt om naar amerika te gaan...Ik heb wel met hem te doen.. Ik vind 3 kinderen alleen zwaar maar missen kan ik zeker niet.. Een weekendje is meer dan lang genoeg, en Nilan nog helemaal niet, die is nog zo klein en kan niet kenbaar maken wat hij wil... Nee voor mij geen 2 weken zonder de kinderen, heb bewondering voor Stan dat hij het kan...

Ik vind de tijd veel en veel te snel gaan, benauwd me soms enorm... Hij wordt al zo groot, hij lacht en brabbeld al echt naar me, zo schattig... Ik word elke keer opslag verliefd op hem.. Mijn hummeltje...

We genieten volop weer verder, Het is geweldig een groter gezin.. Met geweldige kinderen...

Liefs Catheleine