Tja, ik dacht: de uitslag is positief of negatief. Ik had er geen rekening meegenomen dat er ook nog een tussenweg is; misschien/mogelijk.
Ik werd om 14.30 uur gebeld en was net in een gesprek met een klant. Mij verexcuseert en de telefoon aangenomen. De waarde is gestegen maar zit onder de curve die het moet zijn, zei de ass gyn. Dit had ik niet verwacht. Ik was elke dag een beetje misselijk dat moet toch goed zijn? En dit is de 3e keer, dus...En er zijn 2 cryo's geplaats (1 moet ervan toch wel doorgaan).
Nee, hoor. Je wordt weer met je neus op de feiten gedrukt. Zwanger worden zal voor ons niet makkelijk gaan. Dit is ons verdriet. Mijn hele leven zit het mee, maar ja nu dus niet. Jammerrrrrr!
Ik kan ook niet helpen om aan al mijn BB vriendinnetjes te denken waar het zwanger worden ook een lange weg is. Ik had de doorbraak moeten maken dat het goed kan gaan. Ik wilde een nieuwe babyboom starten. Ook wilde ik het mijn ouders zondag vertellen. Ik heb de kado's al klaarliggen.
Nou, niet zo somber. Er is nog hoop. Diep in mijn hart weet ik dat het een verloren zaak is, maar toch zoals velen heb je dat sprankje...
In febr maakte ik precies hetzelfde mee maar dan omgekeerd. 1e bloedtest; wel gestegen maar onder de curve. 2e bloedtest; goed. We weten hoe dat afliep.
De ass gyn hing op met; Sterkte.
Volgende week woensdag moet ik weer prikken. Ik was aan de telefoon een beetje verslagen en kon niets vragen. Nu denk ik; waarom nu weer zo lang. Ik wil duidelijkheid. Als het daalt (miskraam wordt) dan zie je dat toch ook vrijdag. Ik eis vrijdag een test! Ik ga niet weer een week in onzekerheid, dat is onmenselijk, toch?
Morgen maar weer bellen. Desnoods op een andere manier. Bijv particuliere echo ofzo.
Jee, ik had echt een ander blog verwacht.
reacties (0)