En nu...

Inmiddels zijn we een dag verder en gelukkig ben ik nog niet ongesteld geworden; helemaal geen bloedverlies. Ik zag dit als iets positiefs en kreeg weer hoop. Tot dat ik het Internet ging afzoeken naar lage hcg waarde. Daar werd ik niet vrolijk van. Alle verhalen eindigde in een miskraam, welke soms pas in week 7 ontstond.

Deze onzekerheid is helemaal niks. Ik had zelfs liever gewild dat ik niet zwanger was dan dit wachten op iets way waarschijnlijk gebeuren gaat. Zoals iedereen hier elke keer benoemd; we willen zekerheid!!

Daarbij komt ook nog dat ik pas donderdag weer kan testen. Nah, waarom dan pas. Het gaat er nl ook om dat de waarde voldoende gaat stijgen. Als het te weinig stijgt is het al snel duidelijk dat het een miskraam wordt. Maandag ga ik ook meteen bellen om te vragen of ik dinsdag al mag testen (als ik al niet ben gaan bloeden).

Zondag gaan we naar een vriendin van mij en dan gaan we naar de kerk om een kaarsje te branden. Die lieve schat heeft afgelopen zondag een soort van bedevaart voor mij gelopen. Ze is in totaal 5 uur gaan lopen heen en terug naar de kerk om een kaarsje voor mij te branden. Daarna brandt ze elke dag thuis een kaarsje. Ze is niet eens katholiek. Ze komt uit Sri Lanka, maar is helemaal dol op die kerk. Er schijnt ook een soort heilig bronwater te zijn. De kerk staat in Heiloo. Misschien kent iemand die kerk.

Er is nog iets wat mij een beetje zorgen baart. Ik heb dit keer best wel moeite om te stoppen met roken. De vorige zwangerschap had ik hier helemaal geen probleem mee. Ook dronk ik toen geen koffie meer, maar dat kan ik nu ECHT niet. Het heeft toch een beetje te maken met de miskraam. Dat het laten van al die dingen die ik echt lekker vind toch niet hebben geholpen. En de dreiging van een miskraam draagt daar natuurlijk niet aan bij....

wordt vervolgd.