Voorzichtig weer werken....

Voor het weekend kreeg ik een telefoontje... er was een personeelscrisis op de school waar ik drie jaar geleden stage liep... of ik wilde inspringen. Klas 5 (groep 7) is al een poosje zonder vaste leerkracht. Ik aarzelde... ergens ging het kriebelen en ergens werd ik angstig. Maar het is al drie jaar geleden!! Ik weet niet of ik het nog wel kan... enzo. Vanmorgen toch maar eens gaan praten over hoe en wat. Het worden drie ochtenden waarin ik periodelessen ga geven, voor mensen zonder vrijeschoolkennis, dan geef je gedurende een aantal weken (4 of 5) in de ochtend dezelfde lessen, bijvoorbeeld periode Economische Aardrijkskunde of een periode breuken o.i.d. Dan duik je daar samen met je klas helemaal in en maak je een mooi gezamenlijk eindwerkstuk (maquette, toneelstuk, boekwerk... kan vanalles zijn). Ik heb de klas vandaag gezien, in mijn beleving is een vijfde klasser al zo groot en wijs... maar in wezen zijn het zulke kleine wezens nog. En Steiner zegt dat als je 'gevraagd' wordt les te komen geven, het een impuls is vanuit het universum om je te helpen herinneren aan je doel. Er wacht een klas kinderen op mij. Ik moet het nog even laten zakken, want vind het ook nog doodeng. Ach... het is goed dat ik weer iets ga doen, het huis uitkom en weer geinspireerd raak. Wie weet wat het voor de toekomst brengt. Ik ga de uitdaging aan en gelukkig is mama in de middag weer thuis om voor Jazz te zorgen. De ochtenden zal papa het nog overnemen en als hij weer werk vindt, zullen we daar ook wel een oplossing voor vinden.

De slapende vrijeschool juf is weer wakker aan het worden... nu moet Jazz nog gaan slapen 's nachts!