Alweer een jaar geleden dat ik een blogje schrijf. 12 maanden, 52 weken en .... na ja je snapt um wel...er is veel gebeurd in het afgelopen jaar. Zo ben ik met de liefde van m'n leven getrouwd!! Zo zijn er in de familie mooie en bijzondere momenten geweest. Ik heb er volop van genoten. Maar toch...al die dagen, weken en maanden verder nog altijd geen zwangerschap.
De eerste icsi verliep zeer voorspoedig. Dag 8 eerste echo en daarop bijna 30 (!) follikels aanwezig (10 daarvan minder dan 10mm dus tellen niet mee voor punctie) Dag 9 pregnyl en dag 11 punctie, waar ze uiteindelijk 14 eicellen gevonden hebben. 9 daarvan waren geïnjecteerd en 6 daarvan zijn bevrucht. Uiteindelijk zijn ze ook alle 6 in zeer goede kwaliteit terug geplaatst. Maar niks... Helemaal NIKS. Nog niet eens een half streepje. Sterker nog bij de verse tp al bloeding toen ik nog met die smerige ballen bezig was...
Tja daar sta je dan..met lege handjes. Al vanaf 2009... Proberen, proberen, seks op de klok, seks wanneer je wil, er veel mee bezig zijn, er niet mee bezig zijn, temperaturen, Ovu test, iui's en nu een icsi, met als resultaat...niks! We kunnen eigenlijk niet meer geloven dat dit met geluk te maken heeft, zoals onze arts ons zo mooi kan vertellen. Ze wilde de volgende behandeling dan ook weer zo doen.
Na lang wikken en wegen en alle mogelijkheden bekeken te hebben, hebben we de stoute schoenen aangetrokken en hebben we een gesprek aangevraagd in België. Haar advies: deze poging zonder extra onderzoek maar embryo door laten delen naar dag 5 en slikken van schildklierhormoon, aangezien die te hoog was (in Nederland is hier nooit over gesproken) en voor een evt. Daarop volgende poging verder onderzoeken doen.
Omdat we het gesprek nog even op ons in wilden laten werken zijn we zonder een beslissing genomen te hebben richting Nederland gereden.
Maar afgelopen week hebben we toch maar besloten om er weer helemaal voor te gaan en deze keer in België. Met onze hoop op een evt 5 dagen oud embryo.
Duimen jullie voor ons mee? ????
Liefs
reacties (0)