Update!

Lieve meiden,

Schandalig gewoon dat ik al zo lang niets van me heb laten horen! Heb heel vaak aan jullie gedacht, maar zat soms echt met mijn handen in het haar.

Er was namelijk zoveel te doen! Mijn huiskamer, babykamer en zelfs de overdekte porch was beladen met allemaal nieuwe spullen! We hadden 6 extra koffers mee op onze terugreis en 28 dozen waren verscheept.  De verscheepte spulletjes zijn 2 weken na onze aankomst afgeleverd bij ons thuis…ik zag letterlijk door de bomen het bos niet meer. Ik voelde me zo opgejaagd om alles weer in orde te krijgen. De afgelopen weken stonden geheel in het teken van het uitpakken, organiseren, het in elkaar zetten van de babykamer, verbouwing van mijn logopediepraktijk...(gelukkig heeft mijn lieve zus al haar kleren gewassen en gestreken) en als klap op de vuurpijl, had ik een flinke griep te pakken in februari. En ondertussen maakte ik me nog druk om van alles en nog wat.  Het moet gewoon perfect zijn en ik had het graag gisteren al af gezien. Hoezo nesteldrang?

En het gaat plotseling ook zoooo snel! Kan niet geloven dat ik al 37 weken ben!  Binnen nu en 21 dagen is ze d’r (zeer waarschijnlijk). Het lijkt alsof ik gisteren positief heb getest! Ben zo benieuwd naar haar perfecte gezicht, haar geur, hoe ze huilt, of de bv goed zal gaan, hoe A’dean gaat reageren op haar komst etc. etc.

Het goede nieuws is dat ik al 1 week thuis ben met zwangerschapsverlof, dus hopelijk rond ik deze week alles af en kan ik foto's plaatsen van haar kamertje, een kleine greep uit de grote hoeveelheid spulletjes die we aangeschaft hebben tijdens onze vakantie etc. etc.
Ik moet pas in september weer terug naar het werk…heerlijk vooruitzicht!

Mijn tassen zijn ondertussen ook ingepakt, wat een klus! Ditmaal gaat het niet alleen om mijn eigen spullen en die van de kleine, maar ook voor A’dean moet er een koffer ingepakt worden. Hij gaat logeren bij Oma als we in het ziekenhuis zijn. Ik krijg een brok in mijn keel bij deze gedachte…hij is namelijk nog nooit uit gaan logeren. Hopelijk gaat het allemaal goed.

Rohan gaat ook mee naar het ziekenhuis, maar blijft het uitpakken van zijn tas telkens uitstellen. Ook iets waar ik me druk om maak….pfffff.
Vorige keer moest ik na de bevalling nog 4 dagen blijven in het ziekenhuis. Dit ivm hevig bloedverlies…wat een bloedtransfusie tot gevolg had (inclusief infuus (3 totaal) en een catheter). A’dean was om 19 uur geboren en pas om 2 uur in de ochtend hadden ze de situatie onder controle. De verwachting is helaas dat het nogmaals gaat gebeuren, dus heb ik voor de zekerheid gepakt voor 4 dagen. Wel gaat men het ditmaal van tevoren actiever aanpakken, daar we weten dat het kan gebeuren. Ik vind het wat dat betreft toch heel erg spannend en een beetje eng.

Hoe ik me voel...de laatste loodjes beginnen hun tol te eisen. Misschien ligt het ook aan het feit dat ik veel zwaarder/groter ben gegroeid dan toendertijd met A'dean.  Ik lijk wel een wandelende museum, zoveel aandacht trek ik overal ik naartoe ga. Wat me diep raakt is het feit dat iedereen zo lief en zorgzaam is. Jong en oud, man of vrouw, lokaal of internationaal, iedereen heeft wel iets te vragen of op te merken. Men is ervan overtuigd dat ik vandaag nog MOET bevallen.
Ik heb inderdaad het gevoel af en toe dat ik zo haar hoofdje tussen mijn benen zie...heel veel druk voel ik. Het is best wel pijnlijk soms en dan heb ik het niet eens over mijn avonturen in bed ‘s nachts. Het omdraaien in bed is…een ware nachtmerrie! Mijn hele lichaam doet pijn als ik mijn buik van mijn linkerzij naar mijn rechterzij moet 'tillen/slepen'. Maar hoe gek het misschien ook klinkt...ondanks alles...I’m loving it! En vind het heeeeeeel erg spijtig dat ik mijn buik straks moet gaan missen. Het is gewoon zo'n prachtig gevoel...zucht! En wat ben ik dankbaar dat ik dit nogmaals mag meemaken.

A'dean maakt het uitstekend! Ik had het nog niet gemeld, maar tijdens onze vakantie kwamen d'r opeens 8 nieuwe tandjes door (4 kiezen en 4 hoektanden)! En nergens last van gehad! Hij vertrok met 8 tandjes en kwam terug met 16. Hij lijkt echt zooooo groot als hij glimlacht, ik zie alleen maar tanden lijkt het! Mijn kleine Booboo is geen kleine Booboo meer!
Het liefst klimt hij de hele dag op de sofa en de tafel in de woonkamer. En dan gaat hij tapdansen, met een grote ondeugende glimlach op zijn gezicht.
Daarnaast is hij helemaal weg van…rennen, rennen en nogmaals rennen. De hele dag wilt hij naar buiten en dan is ie zo weg. Hij blijft rondjes rennen om het huis…alles verkennend…waar haalt hij zoveel energie vandaan?! Volgens mij hebben wij een toekomstige Olympisch Kampioen hardrennen in huis!

It's never ending!

33 weken

35 weken

Afgelopen zaterdag...36.2 weken!

Vanochtend...37 weken!