We gaan...op reis!

De afgelopen weken waren absoluut niet makkelijk. Ik weet natuurlijk dat het nog  niet ‘mag’, maar toch...kwijlend loop ik iedere babywinkel binnen. Wat een prachtige spulletjes, ieniemienie kleine rompertjes, haarbandjes en wat zal ons meisje er als een schattig poppetje uitzien in dit jurkje. En ja hoor, af en toe geef ik er gewoon aan toe en speel ik vals. Met een grote glimlach kom ik bepakt en bezakt weer thuis.  Heerlijk!

Maar a.s. vrijdag mag ik EINDELIJK toegeven aan al mijn verlangens. Ik zal shoppen, shoppen en nog eens blijven shoppen. Wat de koffers niet meer haalt, zal maar verscheept worden, maar inhouden zal ik me niet meer! We gaan namelijk voor 15 dagen naar de Verenigde Staten (Miami) om te shoppen voor ons meisje en natuurlijk ook voor onze kleine grote man. Toen ik zwanger was A’dean hebben we dit ook gedaan.

Ditmaal reist mijn moeder en mijn beste vriendin ook mee. Super handig voor het geval we ‘s avonds nog eens uit willen...ze hebben zich al beschikbaar gesteld om dan op A’dean te passen. Omdat mijn moeder niet in december vrij kon krijgen van haar werk, hebben we onze reis (tot mijn grote teleurstelling) moeten uitstellen tot januari.

Telkens als ik mijn ellenlange lijst ook maar iets probeer in te korten, blijkt ie NOG langer te zijn geworden aan het eind. I surrender en stort me met hart en ziel in dit avontuur. Ach, je wordt niet iedere dag moeder, toch?

Van sokjes, slabbetjes, mutsjes,  rompertjes, kleding, beddegoed, handdoeken, gordijnen, lampen, tapijt, flessen, speentjes, speelgoed tot aan meubels, huisje voor in de tuin voor A’dean enz enz (ik zei het toch, ellenlange lijst!)...alles wat je je maar voor kunt stellen ben ik van plan om daar aan te gaan schaffen. Veel meer variatie, scherpere prijzen en natuurlijk is het mooi meegenomen dat we in het bezit zijn van iets ‘uniek’ daar het niet hier is gekocht.

Tussendoor krijgen we ook nog gezelschap. Rohan’s tweelingbroer Mark (met zijn vrouw Dee-dee en zoontje Markel) en zijn jonger broertje André (met zijn vrouw Amma, die vorige week aankondigde ook zwanger te zijn (van hun eerste)) komen ons opzoeken vanuit Washington. Super om ze weer eens te zien!

Zelf durf ik het niet aan om naar Washington te reizen. Brrrr...veel te koud voor ons! Het sneeuwt zelfs al notabene. Nee, mij niet gezien! Ik ben een leven lang verwend met temperaturen boven de 25 graden en arme A’dean zal niet weten wat hem overkomt als hij zo plotseling in de kou belandt.

Mijn laptop gaat ook mee, maar de kans dat ik nog de puf heb om te gaan internetten, wordt zoals verwacht, kleiner en kleiner naarmate mijn lijstje langer en langer wordt!