Kleine ventjes worden groot!

A'dean is alweer 4 maanden jong!!! Ik herhaal gewoon wat iedereen altijd zegt, en ik vroeger niet echt geloofde, maar dat o zo waar is gebleken: het gaat VEEEL te SNEL!! Vrijdag bij het Consultatiebureau woog hij 6780 gram (17.1 weken, precies 4 maanden)!! Flinke knul al...

Hij kreeg zijn tweede prikjes en dat ging heeel erg goed, zeker vergeleken met de eerste keer. Geen gebrul, alleen een traantje gelaten en daarna weer stralend glimlachen. En ook thuis geen koorts of verhoging!

De bevalling staat nog zo vers in mijn geheugen geprent, terwijl hij met de dag groter wordt en al lang niet meer een pasgeboren is. Afgelopen weekend heb ik na het zo lang mogelijk uit te hebben gesteld, een aantal kleertjes weggeborgen die hij echt niet meer aankan :-(

Hij slaapt al een aantal weken lekker door...heerlijk! Hij geeft in de ochtend een luide gil als ie wakker is en ligt daarna met een ondeugende grijns op ons te wachten. Boefje van Mama!

Als hij naar zijn muziekmobieltje kijkt en luistert, schreeuwt hij ertegenaan, alsof ie smeekt om op grijpafstand te zakken. Hahahahaha....

En wat kan hij tegenwoordig heerlijk luid schaterlachen! Ik lig ook in een deuk zodra ik zijn big smile zie met het kuchend/proestend geluidje d'rbij.

Hij is druk aan het experimenteren met het vastpakken van zijn speelgoed en daarna meteen in zijn mondje stoppen natuurlijk. Het omrollen van zowel zijn rug naar zijn buik als vice versa heeft hij nu feilloos door. In het begin gebeurde het meestal per 'ongeluk' en keek hij zoo verbaasd rond daarna...zo van: 'hoe kom ik hier?'. Hahahahaha. Maar wees gewaarschuwd...het lukt niet altijd om meteen weer terug te rollen van zijn buik naar zijn rug. Met als gevolg: keihard gillen om hulp...Mommy to the rescue! Hij houdt er absoluut niet van om op zijn buik te liggen, na 5 minuten vindt hij het wel welletjes. We hebben altijd 'ruzie' als ik hem op zijn buik leg.

Hij wilt niet meer liggend vastgehouden worden, trekt zich altijd op tot zitpositie. Ook doet hij serieuze pogingen om zijn eigen flesjes vast te houden...onder het toeziend oog en begeleiding van Mama. Knapperd!

En wat kan hij mij zo intens aanstaren...zijn blik is dan zo helder, zo krachtig! Hij volgt me altijd met zijn ogen, op zoek naar oogcontact. En als hij drinkt, vermijd ik juist weer oogcontact want hij moet vaak proesten met zijn mond vol melk als we contact maken...zo ondeugend!

Maar het verste ontwikkeld zijn zijn benen! Hij is echt sterk en trappelt de hele dag met zijn voetjes. Hij maakt het me soms moeilijk tijdens het aankleden.

Als de maxi-cosi op de vloer staat, net voor we met de auto op stap gaan, schommelt het zo schattig heen en weer. En zijn arme wipstoeltje heeft het zwaar te verduren.

Ik ben tegenwoordig ook nat als ik klaar ben met hem baden. Hij vind het GE-WEL-DIG om zo hard mogelijk met zijn voetjes te slaan in het water. Zo lief!! Hij heeft dan eerst zo'n ernstig gezichtje, alsof hij in diepe concentratie is om alles zo goed mogelijk te coordineren. En dan...voetjes hoog in de lucht...BOEM! Het water spat alle kanten op. Hij kijkt zooo trots en blij naar me op. Tja, wat kan ik anders doen dan stralend teruglachen en mezelf dan maar weer afdrogen...

Mijn mooiste en kostbaarste geschenk ooit...zo klein, kwetsbaar, lief en mooi en helemaal van ONS! Ik ben verliefd!

The sweetest gifts really do come in tiny packages!

Op bezoek bij Oma

 Verliefd op mijn mooi mannetje!

Boefje van Mama!

Spiegeltje spiegeltje op de vloer...

It's a plane...it's a bird...NO, it's SUPERBABY!

Mijn honkballer!

Naar de dierentuin

Wat bedoel je precies Mama...geen melk vandaag?

Naar de kerk

Slaaptijd A'dean