Dinsdag 1 mei had ik de echo voor de nekplooi meting. De kleine kruimel was zo bewegelijk dat de echoscopiste uiteindelijk wel een uur bezig is geweest om voldoende plaatjes van de nekplooi te kunnen maken. Het was echt heel fijn om de kans te krijgen om het kindje zo goed te kunnen bekijken. De echoscopiste moest ook vaak lachen omdat de kruimel steeds een tongetje uitstak. Dat hoort blijkbaar helemaal thuis bij deze ontwikkelingsfase. Het was erg grappig om te zien. Op den duur werd ik het wel zat omdat ze toch veel op mijn buik moest drukken om een goed beeld te krijgen. Gelukkig was ze toen snel klaar. De nekplooi zat ruim onder de probleemzone en de rest zag er ook goed uit. Ik ben helemaal verliefd op de kleine en zwijmel steeds weg bij de echofoto's die we hebben meegekregen.
reacties (0)