Wat een opluchting! Vanmiddag was de eerste termijnecho en gelukkig is alles goed. Woohoo, hartactie en zwaaiende armpjes. Ik durfde het eigenlijk niet te geloven maar het was toch echt zo. Ik voel me zo stom dat ik me al die tijd zorgen heb gemaakt. Het kan natuurlijk nog steeds misgaan maar de kans is nu wel behoorlijk afgenomen. Misschien ga ik er nu dan toch wel een beetje van genieten. Nou ja, op de misselijkheid na dan ;-)
reacties (0)