De punctie

Vandaag eindelijk op cd 26 de langverwachte maar ook gevreesde punctie.
Sinds ik wist dat t vandaag zou zijn, werd ik bloednerveus. Slecht geslapen. Moest vanochtend eten omdat ik anders misselijk konnworden van de medicatie. Echter was ik nu misselijk van mn eierkoek, eigenlijk gewoon van de zenuwen natuurlijk. We waren iets eerder aan de beurt want degene voor me was niet op komen dagen. Kreeg Rapifin als pijnstilling, was wel n gemene spuit.
Daarna punctie, echt ik zag het niet zitten! Was een hele lieve gynaecoloog. En de verpleegkundige heeft me er echt doorheen gesleept. Gynaecoloog was achteraf toch blij met me, omdat ik op t moment van aanprikken toch kon ontspannen en heel stil bleef liggen. Verbaasde mij ook.
Door dat Kl*te-onderzoek waardoor ik minder gonal spoot, waren er slechts 3 follikels om aan te prikken. Helaas kwam daar maar 1! eitje uit, wat een teleurstelling!
Achteraf viel de punctie enorm mee. Ook omdat er maar zo weinig waren den ik.
Toen moest er nog zaad geproduceerd worden. We wilden wachten tot we n ok hadden van t lab. Dat kwam dus niet zomaar. Ze hadden nog niks gevonden, waren t nu aant opwerken, over 30 min wisten ze meer. Tuurlijk, nog meer spanning. Wij maar koffiedrinken en na een half uur was het gelukkig goed.
Het schijnt 60% kans te zijn dat dat ene eitje uitgroeit tot een embryo. Dat stelde me slechts een klein beetje gerust. Nu in spanning tot maandag.
Om 11.30 is de terugplaatsing, zo niet dan word ik maandagochtend gebeld.
Mn buik is nog wel gevoelig, maar al veel minder dan vanochtend. Moet alleen niet lachen of hoesten. Dat komt wel goed.
Ik tel de uren af tot maandag 11.30....