ooo, wat ben ik trots op mijn zoontje,
eindelijk begint hij meer en meer te stappen en eindelijk begint hij het leuk te vinden. hij zette al enkele stapjes alleen maar niet overdreven veel. Hij vond het ook niet leuk en zeker niet als we al te enthousiast reageerden. hahaha, de kapoen. Bij het minste enthousiasme zette hij zich onmiddellijk neer. Maar nu vind hij het fantastisch, en is het niet meer 1 of 2 stapjes, maar wel 7-8 stapjes. Ik vind het fantastisch en kben supertrots op mijn kleine uk. Maar toch merk je als moeder wel... Daar gaat mijn baby...
Ik vind het als moeder toch moeilijk om mijn zoontje los te laten, al gebeurt dat heel subtiel en in kleine stapjes, ik ben mij er heel bewust van dat DIE tijd met HEM nu echt wel voorbij is. Maar natuurlijk is het niet enkel negatief, niemand blijft klein, gelukkig maar. Maar straks krijgt hij zijn eigen willetje, dan naar school, dan word de juffrouw de liefde van zijn leven en heeft mama afgedaan (das natuurlijk heel erg uitvergroot maar jullie weten ook, een moederhart breekt gemakkelijk... ;) )
Tja ik ben nu eenmaal héél emotioneel als het op mijn kindjes aankomt want ja ook mijn ongeboren baby maakt héél veel gevoelens bij mij los.
Nog 10 weken bijna 9 en ik ben moeder van 2 kindjes. Ik vraag mij af of ik het wel zal aankunnen, want 2 kinderen evenveel liefde geven lijkt mij niet zo evident. Maar tijd zal het uitwijzen hoe ik het ervan af zal brengen. Ik hoop gewoon dat Jethro zijn broertje of zusje graag zal zien en niet te jaloers zal zijn.
reacties (0)