Bevallen (bevallingsverhaal)

Gijs-Frederik`s geboorteverhaal

2 april 2011, 06:00 uur...
Ik werd wakker met een gevoel dat ik aan het lekken was.. zoals ik zovaak had gevoeld aangezien ik nog wel veel last van afscheiding had... maar in mijn achterhoofd had ik het gevoel dat het anders was.. Ben vervolgens opgestaan en voelde echt wat uit mij lopen. Aangezien ik al eerder een keer dacht dat mijn vliezen gebroken waren dacht ik dit keer dat ik weer in mijn broek had geplast. Voor de zekerheid heb ik de lamp aangedaan en zag tot mijn grote schrik een groenige "drap".. en wist direct: Mijn vliezen zijn gebroken en de baby heeft in het vruchtwater gepoept... Ondertussen sijpelde ook langzaam wat meer vruchtwater eruit. Ik heb vervolgens Joost wakker gemaakt en heb letterlijk gezegt: Joost, verloskundige bellen, mijn vliezen zijn gebroken en Gijs heeft in het vruchtwater gepoept, we moeten naar het ziekenhuis. Vervolgens ben ik rustig naar beneden gegaan om de checklist van de vluchttas en de telefoon te pakken, ben naar boven gelopen en heb rustig mijn tas gepakt en mijn ouders gebeld of ze Jurrian konden ophalen. Joost had ondertussen de VK gebeld en had Jurrian wakker gemaakt. Al met al zijn we rustig naar het ziekenhuis gereden want ik had immers nog geen weeen. Ondertussen nog een gezellig babbeltje gemaakt met me schoonmoeder aan de telefoon die ook aangaf: wat klink je rustig!! Tja.. wat moet je dan.. in paniek schieten?? Ik zag het allemaal wel en gaf me over aan het feit dat ik helaas niet thuis zou gaan bevallen. (achteraf gezien heb ik dit toch geweten)...

07:00 uur..
We kwamen aan het ziekenhuis en had ondertussen al wel 2 harde buiken gehad ;)... Ik werd naar de verloskamer gereden en ben ik bed gaan liggen, toen pas kwamen mijn weeen op gang... Na ja weeen.. harde buiken met een beetje pijn...

07:30
De verloskundige van het ziekenhuis kwam aan mijn bed staan en wat een geweldig mens was dat zeg.. het klikte direct!...
Hoe gaat het met u mevr Hardieck...
- ja hartstikke goed!!
Jammer... dan kom ik om 9 uur terug en als de weeen dan nog niet goed op  gang zijn gekomen dan krijgt u een infuus met weeopwekkend middel.
- Nou ja.. we wachten maar af dan...
Joost en ik waren iig wel erg blij dat vandaag ons kindje geboren werd! Maar pijn... pffff... nee hoor.. als dit zo door gaat!!!
Langzamer hand werden de weeen toch heviger (gelukkig) Maar in de tussentijd was ik heel helder, heb spelletjes zitten spelen, me hyves aangepast dat ik vandaag toch echt officieel overtijd was en heb zelfs nog om half 9 nog met een collega zitten What'sAppen over .. zucht... mannen!! haha.

09:15...
Ik zei nog tegen Joost dat ik hoopte dat ik toch echt wel een 7 cm ontsluiting had of zo... want als het er nog maar 5 waren hadden we nog f te gaan en ondertussen deden ze toch echt gemeen pijn en zelfs in de tussentijd was ik niet meer zo vrolijk en helder als daarvoor... Ik was nog behoorlijk bij.. maar had geen zin meer om te sms'en, hyven of wat dan ook...
Maar helaas.. nog maar 5 cm onsluiting.. natuurlijk was dat ook erg snel.. maar toch.
De VK zei al wel: mocht ik nu bij jou thuis zijn dan zou ik niet meer weggaan, je gaat nu zo hard en ik voel zelf het koppie al tegen het randje drukken.. Voor 11 uur bent u wel bevallen....
Nou.. daar waren wij al enorm blij mee!!

Tijdsbestek heb ik vanaf dat moment niet meer.. het is toen allemaal erg snel gegaan..
De weeen werden ineens heftiger en heftiger.. god wat een pijn!! Op gegeven moment gaf 1 van de verpleegsters de opmerking dat het misschien wel verstandig was om even naar de wc te gaan .. dat kon heel misschien de pijn wat dragelijker maken...  Nou ja.. laten we dat maar proberen dan... dan was zij ook weer blij dat ik naar haar luisterde.. Ik had 2 verpleegsters.. maar.. heb me er behoorlijk aan lopen irriteren..
Dus met weeen en al over die gang schuifelen (ik wil wedden dat dat een geweldig komisch gezicht is geweest hihi).. Vervolgens zat ik met me linkerbil op de wc en me rechterbil zei: NEEEE JE MOET PERSEN!!!....
Ik gaf dit aan aan de verpleegsters.. .Nee mevr Hardieck.. u moet gewoon even puffen, de VK komt straks..
- ja maar.. ik moet PERSEN!!!
Wij weer terug schuifelen over de gang naar mijn bed.. Ik vermoed dat het toen zo rond 10 uur zou zijn geweest....
Ik lag in bed en schreeuwde het uit dat ik MOEST persen, IK KON NIET MEER PUFFEN!!!
Nogmaals de opmerking gekregen dat ik maar even moest puffen..
(Wat nou.. EVEN maar puffen ... flikker op.. ik moet persen!!)
Ik kon deze reactie niet meer geven want mijn lichaam begon vanzelf  te persen, er was echt geen houden aan.. Heel raar dat je lichaam je ineens overgeeft... Maar prachtig achteraf hoe je lichaam dan werkt zeg!
Ik vermoed dat de VK het e.e.a. gehoord heeft en kwam binnen.. het eerste wat ze zei toen ze me zag: Oooh ga jij maar persen hoor!!
Ik hoor de Verpleegster nog zo zeggen, oja?? Mag dat al???
De VK: ja hoor, zie je die beweging wat ze maakt?? (ik lag met me billen in de lucht om toch maar iets proberen tegen te houden..) Dat is een natuurlijke beweging van een vrouw die MOET persen en het niet meer kan tegen houden..
EINDELIJK ... ik mocht.. Na 2 persweeen werd mij verteld dat ik nu toch echt wel door moest persen want het kindje vond het niet meer prettig en hij MOEST eruit... Alles op alles heb ik gezet en zelfs proberen te persen als er geen wee was.. Er werd in de 4e wee een knip gezet en uiteindelijk is in de 5e wee na 8 minuten persen, om 10:16 uur onze wolk van een zoon: Gijs Federik Hardieck geboren... Ik heb hem op mijn buik gelegd en alleen maar kunnen zeggen: mijn baby ... mijn baby!!!

Hij heeft zowat een uur op mijn buik gelegen en daar heerlijk kunnen drinken ...
Toen Joost weer terug kwam van een sigaretje roken had hij de verassing dat mijn opa en oma kwamen kijken. Mijn oma had bijna 2 weken geleden een hartinfarct gehad en ik heb haar toen geen 1 keer kunnen opzoeken aangezien ik geen autoritten kon verdragen met mijn zwangere buik.  Ze was de dag daarvoor naar Nieuwegein geweest om te dotteren en was vandaag ook ontslagen uit het ziekenhuis waar wij lagen. Het was een geweldig emotioneel en prachtig moment dat ik na 2 weken eindelijk mijn oma kon zien en dat zij de eersten waren die onze baby kon zien...

Joost is vlak daarna naar huis gegaan om Jurrian op te halen.. In de tussentijd is de kinderarts geweest om Gijs na te kijken en kregen toen groen licht om naar huis te gaan. Joost kwam terug met Jurrian en we mochten heerlijk direct inpakken om naar huis te gaan...

14:00 uur..
Thuis aangekomen, kraamzorg kwam er ook direct aan...
Heeeerlijk het bed in met me blauwe wolk...

In 4 uur en 16 minuten bevallen... ik teken ervoor!!!!