Er f doorzitten (zit wel veel prive info in)

Pfffff....

38 weken en 2 dagen zwanger...
Ik ben natuurlijk erg trots en blij dat we zover al mogen hebben komen. Dit had ik van te voren nooit kunnen dromen. We mogen nu thuis bevallen en dat is wat ik zo graag wilde.

Alleen zijn er zoveel mensen in mijn direct omgeving (net zoals bij vele andere zwangeren) die er ook op "wachten". Dan krijg je van die goedbedoelde opmerkingen.
Al 2 weken op de school van onze zoon krijg ik de opmerkingen naar me hoofd geslingerd: Nou, dat duurt ook vast niet lang meer, of, ben je nu nog niet bevallen, goh loop je er nog steeds.. NEE, IK BEN IDD NOG ZWANGER HOEZO?? HEBBEN JULLIE STRONT IN DE OGEN???? Maar ja.. je houd je maar netjes in he.
Afgelopen donderdag, ik had gebeld met de huisarts omdat ik weer een schimmelinfectie vermoeden en met zoon lief had ik afgesproken dat we de medicijnen zouden ophalen als hij vrij was uit school, dan waren we er ook nog met z'n 2en ff "uit". Het lot bepaalde anders. Terwijl ik net zoonlief uit school gehaald had en even voor de pc op me hurken zat om manlief te mailen dat we heel even uit huis waren en ik net op dat moment dacht, goh ik moet plassen. Liep het er bij mij zo uit. Ik dacht dus dat mijn vliezen gebroken waren, dus de VK gebeld, ze zou langskomen maar het kon nog wel even duren... Nou prima toch, geen probleem ik had geen weeen alleen een paar harde buiken dus ik vond het geen ramp...
Alleen, tja... ik moest natuurlijk nog wel de medicijnen ophalen. Dus wat doe je dan, ik heb mijn moeder gebeld met de vraag of zij dat wilde doen omdat ik vermoede dat mijn vliezen gebroken waren en de VK zal komen. Stresskip dat zij is, helemaal door het dolle heen maar ze zou wel even heen gaan.

Nog geen 10 minuten later kreeg ik mijn schoonzusje aan de telefoon. Nu moet ik vooraf eerst melden dat de band tussen mijn broertje en haar en mij een beetje "gemaakt" is. Ik ben gek op mijn broertje. Ik vind haar ook lief maar zooooooo bemoeiig!!! De lieve schat heeft al weken mijn huis zitten poetsen, ik vind het erg lief maar ze dringt zich zooo op. Als ik een keer nee zeg staat ze alsnog te poetsen. Al met al blijkt nu dat ze het gewoon niet meer mag van de dokter en ik ben daar (heel lullig) zooo blij mee, eindelijk heb ik het huis weer voor mezelf en kan ik de rust weer vinden en hoef ik niet op mijn tenen te lopen om haar niet te kwetsen met de melding dat ik het liever niet meer heb.
Maar goed, 10 minuten later had ik haar dus aan de telefoon: Goh wat hoor ik nu????
JA WEET IK VEEL WAT JE GEHOORD HEB MAAR JE HAD HET IIG NIET MOGEN HOREN!!! Mijn moeder had dus alweer het e.e.a. aan haar, op de fiets, midden in een zwaar roddelend dorp, door zitten kleppen. Ik werd zo boos.... zo ontzettend kwaad... Ik kan dus kennelijk ook al niet in alle rust gaan bevallen (mocht het zover zijn) want eerst moet ik kennelijk de hele familie aan de telefoon hebben.  En ik heb me moeder al zo vaak gevraagd om haar mond te houden met dit soort dingen...

Ook heeft zij 2 kinderen uit een vorige huwelijk. Prima.. kan gebeuren, geen probleem.. Maar van opvoeden hebben ze niet gehoord. Die kids schreeuwen alles bij elkaar, gooien alles van elkaar maar ook van mijn zoon kapot. En natuurlijk vinden die kids het ook enorm spannend,  maar je merkt zo aan ze dat ze verwachten dat ze bij wijze van, elke dag mogen komen en mogen helpen.. (ja.. ammenooitniet!!)
En mevr wist me nog even mede te delen aan de telefoon dat ik nog niet mocht gaan bevallen aangezien de kinderen het cadeautje nog niet klaar hadden. WAT DENK JEZELF, DAT IK DAAR OP GA WACHTEN????? Gisteravond kreeg ik een sms... Ik had accoord gekregen om te bevallen want het cadeautje is klaar... Ik heb er maar niet op gereageerd.
Het is misschien wel weer heel hard om te zeggen... Maar ... ik WIL niet eens een cadeautje van ze! Hoe lief ze het ook bedoelen, maar ze hebben geen cent te makken, komen elke maand bedelen om geld bij mijn ouders (doe dan 1 of 2 van die honden weg die je arm vreten!) en ik heb al zo vaak gezegt dat als ze het niet kunnen betalen ze zeker geen cadeau moeten geven ook niet voor verjaardagen want dat interesseerd me niet. Dat mensen komen heb ik liever dan dat ze wat geven. Maar ook daar luisteren ze niet naar.
Heb zelfs nog een half jaar hun financien onder beheer gehad en nooit heb ik toen hoeven bedelen om geld voor ze, en wat kreeg ik toen, stank voor dank want ik kreeg gezeur met me broertje en mocht een mnd lang het huis daar niet meer in.
Maar goed....
Elke dag heb ik wel contact met hun of met me moeder (me vader houd zich gelukkig afwezig) want ze kunnen het niet laten om te vragen hoe het gaat met me buik.. WAT DENK JEZELF, HAD IK DAN DE FOON OPGENOMEN???
Vanochtend kreeg ik een leeg smsje van me moeder... Met de bedoeling: stuur f een sms terug of zo dan weet ik tenminste hoe het gaat...

Jullie snappen het vast wel. Ik ben het zat.. Het gezeur van iedereen om je heen met de vraag: hoe het nu met me gaat.
Ik wil gewoon rust, en straks ook in alle rust kunnen bevallen, zonder dat er heel veel mensen zijn die weten dat ik aan het persen kan zijn. Ik wil dus ook zoooo graag dat ik nu (in het weekend) ga bevallen... Dan hoef ik niemand te bellen om te vragen of ze op Jurrian willen passen (me moeder in dit geval) want een vriendin van me wil er graag bij zijn, dus kan ze mooi op uk letten.
Maar ja... er gebeurd niets... af en toe harde buiken maar dan houd het op... en ook daar ben ik zat van...