De wereld van een new born peuter (+ foto`s)
Ja ja, mijn baby is nu toch echt een overduidelijke peuter geworden. Gezien zijn grootte was deze grens qua uiterlijk al een paar maanden geleden bereikt, maar nu merk ik aan alles dat de grenzen van het baby-zijn echt vervaagd zijn. Langzaam is hij aan mij ontglipt en wanneer ik liefkozend naar andere baby's kijk, vraag ik mezelf af of ik wel voldoende van Sami's babytijd heb genoten. Het lijkt alsof de tijd aan me voorbij is gevlogen en alleen foto's nog herinneren aan die eerste maanden die ik ooh zo koester. Maar goed, terug naar het tegenwoordig.
"Kijk eens wat ik kan!"
Dat baby'tje van die foto's, is nu een eenjarige bengel geworden. Ik kan me niet omkeren of Sami staat bovenop de bank te trekken aan de kabels van mijn vloerlamp die erachter staat. Tussendoor probeer hij ook de stekker gretig in het stopcontact te steken, het stopcontact dat inmiddels wel voorzien is van kinderbeveiliging. Sinds vorige week kan hij zelf op de bank klimmen en daar maakt hij gretig gebruik van. Het van de bank afklimmen, heeft hij letterlijk al doende geleerd. Zonder overdrijven, viel hij dagelijks zo'n tien keer van de bank af in een poging een goede manier te vinden om er zelf vanaf te komen. Dit leverde hilarische momenten op voor mij, want terwijl ik rustig toekeek hoe hij eraf rolde, moest ik stiekem grinniken. Stiekem, dat dan weer wel, want ik wil hem natuurlijk geen deuk in zijn groeiend zelfvertrouwen bezorgen. En ondanks harde valpartijen, hield mijn mannetje zich ferm. Oefening heeft kunst
gebaard, want nu is het een routineklus voor hem geworden. Ook klimt hij nu kunstig van onze boxspring af, een boxspring van tenminste 70 cm hoog. Ik ben trots!
Beperking van de bewegingsvrijheid voor peuters geeft mams de verademing om niet het hele huis door te hoeven rennen. Deuren bieden in dit geval een prima oplossing, TOTDAT de peuter die deur naar de bewegingsvrijheid zelf kan openen! Terwijl ik snel een douche nam (paps hield Sami 'in de gaten'), stond die bengel ineens bij me in de douche! Deuren bieden blijkbaar geen weerstand meer, want al snel gingen alle deuren open. Kon ik hem eerst nog fijn opsluiten in de woonkamer, opent hij nu gewoon zelf de deur en gaat ervandoor.
Klimmen en klauteren kenmerken deze tijd. De commodela is ook niet veilig, want na al zijn speelgoed erin gedeponeerd te hebben, wil hij er zelf ook nog gezellig bij. Regelmatig tref ik hem dan ook zittend in de la aan. Regelmatig moet ik hem óók bevrijden, wanneer hij er al huilende half inhangt en zich niet kan redden. Dit 'zichzelf niet kunnen redden' komt overigens vaker voor. In zijn kamer staat bijvoorbeeld een rieten stoeltje, waarop hij al klauterend ook vaak in onbehagelijke situaties belandt. Ook klimt hij in zijn blokkendoos, hoewel deze maar 30 cm breed is en dus alleen maar één been en zijn kont erin inpassen. Ja, ik lig de laatste tijd vaak dubbel van het lachen, waarop Sami me dan weer enigszins verbaasd aankijkt. Nadeel van de klimpartijen is wel dat het vaak ook gevaarlijke situaties oplevert. Dagelijks krijg ik de bevestiging dat kleine kinderen echt geen gevaren kennen, onder meer wanneer Sami aan de vensterbank hangt en een poging doet om mijn glazen vazen te pakken. En wanneer hij op het puntje van de bank staat, half vooroverbuigend in de box in een poging een speeltje te pakken en ik net zijn broekrand kan grijpen, een valpartij voorkomende. Och, hij bezorgd me ook regelmatig een hartverzakking.
Lief spelen kan Sami ook heel erg goed! Ik vond hem altijd al redelijk zelfstandig voor zijn leeftijd, maar nu zijn er soms dagen dat ik hem niet eens opmerk. Hij gaat naar zijn kamer en gaat daar lekker zitten spelen en rommelen, heerlijk! Vervolgens blijft hij rustig een half uur in zijn stoel zitten met een flesje drinken en een koekje om even uit te rusten. We hebben een mooi blauw stoeltje met bijpassend tafeltje bij Ikea gehaald en deze valt ook erg in de smaak.
Verdere ontwikkelingen
Los lopen zit er nog niet helemaal in. Verder dan een paar stapjes komt hij nog niet. Ik push hem ook niet, want ik wil dat hij het doet wanneer hij er zelf klaar voor is. Een nieuw tandje is gesignaleerd, te weten een derde onder tandje, wat de totaalstand op zeven brengt. Gelukkig is deze tand vrijwel onopgemerkt doorgekomen. Ondanks dat Sami nog geen bewuste woorden zegt, vertelt hij wel hele verhalen. Hij is overduidelijk bezig met het ontdekken van nieuwe klanken en letters. De 'p', 'z', 'k' en 'th' zijn momenteel favoriet en regelmatig komen er klanken als 'kut' uit *schaam schaam*. Hij maakt
veelvuldig gebruik van een rollende tong, inclusief de
bijkomende spetters, wat ook weer grappige klanken oplevert. Een vordering waarmee ik erg blij ben, is dat hij zijn geluidsvolume onder controle lijkt te krijgen. Hij schreeuwde en gilde vaak hard en ook brabbelde hij erg luid, maar gelukkig lijkt dat nu minder te zijn geworden. Ook vindt hij het leuk om mee te dansen op muziek, vooral bij de begintunes van programma's. Met name The Nanny valt hier in de smaak.
Ik heb een duidelijke ontwikkelingssprong bij Sami gesignaleerd. Wellicht heeft hij een sprong gehad en had ik het niet door. Hij lijkt ineens zoveel wijzer en behendiger. Ik ben wederom trots!
Ons nieuwe schema
Sinds we terug zijn uit Turkije (nu twee weken), hebben we een nieuw schema:
7:00 u - 8:30 u Flesje melk met een boterham
10:30 uur Fruit, soms aangevuld met een flesje thee
11:15 u - 14:15 u Middagdutje
14:30 uur Flesje melk met een boterham
16:00 uur Flesje roosvicee met een koekje
17:00 uur Groente en danoontje, soms aangevuld met het drinken dat over is van 16:00 uur
20:00 uur Flesje melk of pyjamapapje
20:15 uur Naar bed
Zijn twee slaapjes zijn nu samengevoegd tot één lang middagslaapje. Dit vind ik erg fijn, want zo kan ik makkelijker inspelen op zijn slaapbehoefte en dingen daaromheen plannen. Sami heeft dit zichzelf aangeleerd in Turkije en het bevalt hem blijkbaar zelf ook goed.
Wij eten altijd pas om 19:30 uur, omdat mijn man laat thuiskomt van zijn werk. Sami eet dan ook altijd nog wat met ons mee. Sami krijgt nog altijd potjes, juist omdat mijn man zo laat thuiskomt. Wanneer hij vrij is, eet Sami regelmatig met ons mee. Hij vindt het nu ook leuk om zelf te eten en hier maak ik gretig gebruik van. 's Ochtends krijgt hij een (kinder)vork en leg ik stukjes brood voor hem neer. Zo kan hij lekker oefenen! Ook het avondeten dat hij van ons krijgt, haalt hij vaak weer even uit zijn mond, bekijkt het en eet het weer op. Onze kleine herkauwer!
Sami is nu precies 13,5 maandjes jong. Volgende week woensdag moeten we weer naar het consultatiebureau, waar hij nog één DKTP prik krijgt (BMR heeft hij al gehad voor Turkije). Gelukkig zijn we dan voor lange tijd van die prikken af!
Ter afsluiting nog een paar foto'tjes
Bij opa en oma in de tuin spelen
Mijn stoere mannetje
Sami en zijn vriendje Mustafa (9,5 maand oud)
reacties (0)