10 maanden; van het verzorgen van een baby tot het opvoeden van een dreumesje (+ foto's)
10 maanden is onze trots alweer! De afgelopen maand was er één met een lach en een traan. Met een lach, omdat Sami een vrolijk ventje is dat continu op onderzoek uit moet en hierbij de meeste gekke taferelen uithaalt. Met een traan, omdat de doorkomende tandjes voor veel verstoorde nachtrust zorgen, voor zowel Sami als voor zijn papa en mama.
Hij komt inmiddels bijna overal bij, krijgt bijna alles te pakken wat hij wil en vindt zijn vreugde allang niet meer in de box. Vrijheid, dat is wat hij leuk vindt en het liefste wil. Geen tralies van de box die hem belemmeren in zijn speurtocht naar kattekwaad. Hij trekt zich overal aan op en kruipt razendsnel van A naar B. Die laatste twee zwangerschapskilootjes die er nog aanzaten, verdwijnen bij de snelheid waarmee Sami kruipt, aangezien ik hem continu achterna moet rennen! Het is super om te zien hoe hij nu ook lopend achter zijn loopwagentje aan waggelt. Echt concrete woordjes zegt hij nog niet, maar hij kan wel hele verhalen vertellen in zijn eigen taaltje, wijzend met zijn handje naar hetgeen hij het over heeft. Onze man is een echte durfal en probeert alles uit. Gisteren heeft hij in tien minuten tijd twee flinke smakken gemaakt; eerst kreeg hij zijn tand door zijn lip bij een klimpartij bij de deur en vervolgens glipte hij uit toen hij bij de verwarming stond en viel met zijn gezicht plat tegen de grond. Het gevolg; een bloedneus. Zo zielig was het om te zien!
Gisteren zijn we nog even naar het inloopspreekuur van het consultatiebureau geweest, omdat ik wilde weten welke vaccinaties hij nodig heeft voor de vakantie. Hij is ook gewogen en de kleine, grote man weegt inmiddels 1175 gram. Zijn lengte wordt volgende week bekend, want dan staat er weer een reguliere afspraak bij het cb gepland, waarbij hij ook weer zijn vaccinaties krijgt.
Sami heeft inmiddels 3 tandjes; twee beneden en één boven. De tweede boventand is onderweg, zo laat hij weten met huilerig gedrag, slapeloze nachten en de bekende poepluiers. 3 weken geleden is hij ook behoorlijk ziek geweest van een zware verkoudheid en volgens het cb heeft ook dit te maken met zijn nachtelijke avonturen, die onze buren ons waarschijnlijk niet in dank afnemen. Sami is langzaamaan ook een buikslaper geworden, wat er heel erg schattig uitziet. Natuurlijk stond deze maand ook in het teken van zijn besnijdenis. Ondanks dat we nog weleens afkeurende opmerkingen krijgen omtrent de leeftijd waarop we het hebben gedaan, staan wij nog steeds voor de volle 100% achter onze beslissing. Sami heeft er geen last van gehad en de dagen erna zijn ook vlekkeloos verlopen. Het gaat erom dat hij er het minste last van heeft en het nog niet beseft en daarvoor is deze leeftijd perfect.
Sami is nu ook echt zijn grenzen aan het opzoeken en continu test hij hoever hij kan gaan. Als de deur van de badkamer op een kiertje staat, racet hij ernaartoe, blijft vervolgens voor de deuropening staan en kijkt hij mij aan. Hij weet inmiddels heel goed dat de badkamer verboden terrein is, maar met een grijns op zijn gezicht, kruipt hij toch snel naar binnen. Ook trekt hij kastdeurtjes open, om vervolgens de inhoud eruit te gooien. In het begin is dat erg schattig ('kijk wat hij kan!'), maar al snel wordt het erg vervelend. Het verzorgen van een baby heeft plaats gemaakt voor het opvoeden van een dreumes!
Sami aan de wandel
In zijn nieuwe autostoel
Sami die de plant uit zijn vensterbank heeft weten te halen, hiermee in de rondte heeft gezwaaid en hem lekker heeft geproefd
In het besnijdeniscentrum met mama
Sami en mama (gisteren heb ik deze met veel moeite gemaakt, aangezien het tegenwoordig al een wonder is om ons überhaupt samen in beeld te krijgen, laat staan dat we allebei in de camera kijken!)
Op naar de 11 maanden!
reacties (0)