6 maanden! Op naar het volgende half jaar!
(Blog van 16 oktober op herhaling i.v.m. de babybytescrash.)
Zo snel als het afgelopen half jaar voorbij is gevlogen, zo snel zal
het komende half jaar vast en zeker ook gaan! Nu een half jaartje oud,
dan alweer één jaar!
Wat er in de afgelopen zes maanden aan ontwikkeling voorbij is
gekomen, leek ik bij Sami's geboorte niet voor mogelijk te houden.
Eenmaal geboren, zijn ze zo klein en kwetsbaar dat je je niet kan
voorstellen dat je ze een paar maandjes later een meter in de lucht
gooit om ze zo hard mogelijk te laten lachen. Langzaam verdwijnt het
kwetsbare en wordt het kleine baby'tje een stevige baby die best wel
tegen een stootje kan. En tegen een stootje kan Sami inderdaad, want
hij slaat zichzelf regelmatig met hard plastic speelgoed tegen zijn
hoofd en zet vervolgens een grote glimlach op. Mama is minder
enthousiast wanneer ze een slag tegen haar gezicht krijgt, maar hoe kan
je boos worden op zo'n lief mannetje dat je kan laten smelten met een
blik in zijn ogen?!
Als mijn lieverdje wakker wordt, gaat hij liggen brabbelen. Ik laat
hem altijd eventjes liggen en ga na een half uurtje naar hem toe.
Inmiddels vind ik hem vaak op zijn buik, aangezien hij het omrollen
heeft ontdekt! Vaak ligt hij dan wel weer in zijn eigen spuug, maar dat
even terzijde. Daar ligt hij dan met zijn knalrode wangetjes (ja ja,
tandjes zijn op komst!) naar mij te glimlachen en enthousiast met zijn
armpjes in de rondte te slaan. Tijdens het verschonen, heeft hij ineens
veel aandacht gekregen voor zijn voetjes. Hij is nog net niet zo lenig
dat hij ze in zijn mondje kan stoppen, maar oefening baart kunst hè.
Zodra hij zijn slabbertje om krijgt, weet hij precies hoe laat het is;
voedingstijd! Als de fles eenmaal daadwerkelijk in zicht komt, is hij
niet meer te houden en grijpt hem zelf vast en doet pogingen om hem in
zijn mond te stoppen. Als de speen niet dubbel zou klappen onder zijn
actieve/agressieve geduw, zou het hem nog lukken ook. Als de fles bijna
leeg is, is Sami in staat om de fles zelf vast te houden. Een volle
fles vasthouden, dat is nog te zwaar voor hem.
Dagelijks krijgt Sami nu een fruithapje en sinds deze week probeer
ik hem ook 's avonds een groentehapje te geven. Dit gaat allemaal heel
erg goed en gelukkig hier geen taferelen van rondvliegend eten. Helaas
heeft Sami nog wel eens de neiging om tijdens het eten zijn handjes in
zijn mond te stoppen en deze onder het eten zittende handjes dan af te
vegen aan zijn stoel of kleding. Maar gelukkig komt dit niet vaak voor
en als hij het eten maar snel genoeg achter elkaar krijgt, dan blijft
hij tevreden. Sami heeft ook al kennis gemaakt met liga's, welke erg
goed in de smaak vallen. Vooralsnog lijkt Sami een goede eter te zijn!
Soms verwonder ik me erover hoe gehoorzaam Sami is. Het komt voor
dat hij dagen geen kik geeft en precies doet wat ik voor ogen heb. Als
ik zie dat hij moe wordt, leg ik hem in bed en slaapt hij binnen 10
minuutjes. Als ik moet schoonmaken of eten moet koken, leg ik hem in
zijn box en blijft hij daar gerust een uur rustig spelen. Soms moet ik
mijzelf eraan herinneren dat ik hem ook aandacht geef, ook als hij er
niet om vraagt! Natuurlijk gaat het ook weleens wat minder goed; zo was
hij vorige week wat ziekjes en als gevolg hiervan huilde hij meer en
werd ook 's nachts wakker. Maar ja, dat hoort bij het baby zijn en is
ook helemaal niet erg.
Hij wordt al een heel zelfstandige jongen, die Sami van mij! Het
omrollen gaat inmiddels dus heel goed, alleen heeft hij soms niet door
dat hij ook terug kan rollen als hij eenmaal op zijn buik ligt. Dan
moet mama dus even te hulp schieten. Het zelfstandig zitten zit er ook
aan te komen; op de bank kan hij goed zitten tegen de rugleuning aan.
Alleen op de grond is het nogal wiebelig en valt hij om. Nog even een
paar weekjes oefenen dus. Sami liep 2 maandjes geleden een beetje
achter in zijn ontwikkeling qua spiersterkte. Met een paar goede tips
van de fysiotherapeut, ligt hij nu heel goed op schema. De
fysiotherapeut stond er zelfs versteld van hoe goed hij zich ontwikkelt
had in zo'n korte tijd en had dit zelden gezien. Oefening baart dus
echt kunst, vooral als je de nodige tijd erin steekt! We zijn dan ook
super trots op Sami! We willen niets forceren en laten hem zelf het
tempo bepalen. Dus nog geen geoefen met staan; dat komt vanzelf wel.
Volgens de fysio zal hij spoedig gaan kruipen. Het is nu nog moeilijk
voor te stellen dat hij straks zelf door het huis voortbeweegt en het
zal de nodige gevaren met zich meebrengen, maar ik sta te popelen tot
het zover is! Nu al zie ik zijn kleine kontje regelmatig omhoog komen
en doet hij pogingen om zijn beentjes eronder te proppen!
Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor het kleine mannetje waarmee
wij zijn gezegend. Sami groeit goed, eet goed, slaapt heel goed, huilt
weinig, is vrolijk en enthousiast, loopt goed op schema en is vooral
ook erg nieuwsgierig! Sami is volop bezig met het ontdekken van de
wereld; nu nog zijn eigen kleine kinderwereldje, maar weldra de grote
wereld van de grote mensen.
Voor altijd bemind, geliefd en dierbaar. Voor altijd in mijn hart.
(Foto genomen tijdens een weekendje weg)
reacties (0)